ارتباط استفاده از استویا و حساسیت به انسولین چیست؟

استویا و حساسیت به انسولین

این مقاله در مورد استویا و حساسیت به انسولین است. از دیرباز استویا؛ گیاه بومی آمریکای جنوبی به عنوان شیرین‌کننده مورد استفاده قرار گرفته است. شیرینی طبیعی این گیاه باعث محبوبیت روز افزون آن به عنوان جایگزین شکر شده است؛ چرا که استویا کالری ندارد. با استفاده از گلیکوزیدهای موجود در استویا، ترکیبات شیرینی که بدن نمی‌تواند متابولیزه کند و بنابراین انرژی یا کالری نمی‌دهد، شیرین کننده با طعمی شبیه شکر تهیه می‌شود.

طبق گفته سازمان غذا و دارو (FDA)، استویای خالص سازی شده به ازای هر گرم ۲۰۰ تا ۳۰۰ برابر شیرین‌تر از شکر است، اما سطح قندخون را افزایش نمی‌دهد. این امر آن را برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مفید می‌کند. اما مزایای گیاه استویا ممکن است فراتر از طعم شیرین آن باشد: تحقیقات نشان می‌دهد که استویا ممکن است تولید و عملکرد هورمون انسولین را افزایش دهد، که به بدن کمک می‌کند از گلوکز استفاده کند و آن را ذخیره کند.

استویا به عنوان یک شیرین کننده

استویا نوعی ماده شیرین‌کننده طبیعی است که از برگ‌های گیاهی به نامStevia rebaudiana گرفته می‌شود. این گیاه کوچک و بوته‌ای در کشورهای پاراگوئه و برزیل می‌روید. ترکیبات گلیکوزید که شیرینی خاصی به استویا می‌دهند، استویوساید و ربودیوساید هستند که از برگ‌های این گیاه گرفته می‌شوند. در بازار، استویا به دو شکل به فروش می‌رسد: عصاره خالص استویا و استویا تصفیه نشده.

عصاره خالص استویا تنها نوع آن است که توسط FDA برای استفاده به عنوان شیرین‌کننده غذایی تایید شده است. این عصاره با استخراج ترکیبات شیرین از برگ استویا تولید می‌شود. FDA همچنین استویا تصفیه نشده را به شکل برگ‌های کامل، برگ‌های خشک، پودر برگ و عصاره خام استویا برای استفاده به عنوان جایگزین شکر تایید نکرده است، هرچند که ممکن است به عنوان مکمل غذایی مصرف شوند؛ زیرا اطلاعات ایمنی کافی در مورد آنها در دسترس نیست.

ارتباط استفاده از استویا و حساسیت به انسولین چیست؟

استویا و قند خون

در هنگام خوردن غذا، بدن شما کربوهیدرات‌ها را به قند یا گلوکز تبدیل می‌کند. قندخون بالا، که به آن هایپرگلیسمی نیز گفته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که مقدار زیادی گلوکز در خون وجود دارد. هورمون انسولین به انتقال گلوکز از جریان خون به سلول‌ها کمک می‌کند که از آن برای سوخت استفاده می‌کنند.

اگر به‌طور منظم مقدار زیادی گلوکز در خون داشته باشید، ممکن است به مقاومت در برابر انسولین مبتلا شوید. این بدان معناست که بدن شما دیگر نمی‌تواند به شکل موثر از انسولین استفاده کند و منجر به هایپرگلیسمی مزمن می‌شود. در طول زمان، مقاومت به انسولین می‌تواند منجر به دیابت نوع ۲ شود.

چندین مطالعه کوچک، از جمله مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ توسط انجمن دیابت آمریکا (ADA) منتشر شد، نشان داده که استویا در افراد چاق و لاغر، باعث افزایش قندخون یا سطح انسولین نمی‌شود. این موضوع مهم است؛ زیرا چاقی یک عامل خطرناک برای ابتلا به دیابت نوع ۲ شناخته می‌شود.

استویا و حساسیت به انسولین

خواص سازگار با قندخون و بدون کالری شکر استویا آن را برای افرادی که نگران سطح قندخون و میزان کالری خود هستند، ایده‌آل می‌کند. اما ممکن است مزایای دیگری از جمله بهبود عملکرد انسولین داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که شکر استویا ممکن است به طور مثبت بر نحوه ورود گلوکز به سلول‌ها تأثیر بگذارد و حتی ترشح انسولین را افزایش دهد.

طبق مطالعه‌ای در ژوئن ۲۰۱۲ در مجله تغذیه، شکر استویا همچنین ممکن است باعث سیری بیشتر شما شود؛ به این معنی که احتمال زیاده‌روی شما در غذاخوردن کم است. تحقیقات در مورد ارتباط شکر استویا با کاهش سطح قندخون هنوز بسیار جدید است و تاکنون فقط چند آزمایش انسانی انجام شده است. برای درک کامل نحوه تأثیر شکر استویا بر عملکرد انسولین و سطح قندخون، تحقیقات بیشتری لازم است.

ارتباط استفاده از استویا و حساسیت به انسولین چیست؟

مطابق بیانیه سازمان بهداشت جهانی (ADA) و انجمن قلب آمریکا، استویا مانند سایر شیرین‌کننده‌های بدون قند، می‌تواند در صورت استفاده صحیح، به کاهش مصرف قند و کالری کمک کند. با این حال، این بیانیه استفاده از استویا را برای بهبود حساسیت به انسولین توصیه نمی‌کند. اگر مبتلا به دیابت هستید یا علاقه دارید استویا را به رژیم غذایی خود اضافه کنید، از پزشک یا متخصص تغذیه خود بخواهید تا یک برنامه متناسب با نیازهای فردی شما تهیه کند.

برای تهیه پودر استویا می توانید به فروشگاه اینترنتی اهدا دارو مراجعه کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از کوکی‌ها استفاده می‌کند تا تجربه مرور بهتری را به شما ارائه دهد. با مرور این وب سایت ، با استفاده ما از کوکی‌ها موافقت می‌کنید.