در مصرف همزمان سنا با داروهای زیر احتیاط کنید:

دیگوکسین (لانوکسین)

سنا نوعی مسهل است که به آن مسهل محرک نیز می‌گویند. مسهل‌های محرک می‌توانند سطح پتاسیم را در بدن کاهش داده و خطر عوارض جانبی دیگوکسین افزایش یابد.

وارفارین (کومادین)

در برخی افراد، سنا می‌تواند باعث اسهال شود و اثرات وارفارین و در نتیجه خطر خونریزی افزایش یابد. اگر وارفارین مصرف می‌کنید، از مصرف بیش از حد سنا خودداری کنید.

قرص‌های مدر (داروهای ادرارآور)

از آنجا که برخی از مسهل‌ها می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف سنا همراه با قرص‌های مدر ممکن است سطح پتاسیم را بیش از حد پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و تریامترن.

استروژن

مصرف سنا ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد. سنا می‌تواند میزان استروژن بدن و میزان جذب استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه  (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول است.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان آویشن با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت (داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند)

آویشن ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف آویشن همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین. وارفارین (کومادین)

داروهای آنتی کولینرژیک

آویشن می‌تواند یک ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن افزایش دهد. استیل کولین نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مهم بدن دارد. برخی از داروها به نام داروهای آنتی کولینرژیک، اثرات استیل کولین را در بدن مسدود می‌کنند. مصرف آویشن ممکن است اثرات داروهای آنتی کولینرژیک را کاهش دهد.

داروهای کولینرژیک

از آنجا که آویشن می‌تواند استیل کولین را در بدن افزایش دهد. داروهای کولینرژیک مانند برخی از داروهایی که برای درمان گلوکوم، بیماری آلزایمر و غیره استفاده می‌شوند، نیز سطح استیل کولین را افزایش می‌دهند. مصرف آویشن با این داروها ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

استروژن

آویشن ممکن است مانند استروژن در بدن عمل کند و مصرف آویشن همراه با استروژن اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه  (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول است.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان رزماری با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت (داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند)

رزماری ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف رزماری همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین. وارفارین (کومادین)

آسپرین

رزماری حاوی مواد شیمیایی مشابه آسپرین است. مصرف رزماری همراه با آسپرین ممکن است اثرات و عوارض جانبی آسپرین را افزایش دهد.

کولین منیزیم تری سالیسیلات (Trilisate)

رزماری حاوی مواد شیمیایی مشابه کولین منیزیم تری‌سالیسیلات است. مصرف رزماری همراه با کولین منیزیم تری‌سالیسیلات ممکن است اثرات و عوارض جانبی کولین منیزیم تری سالیسیلات را افزایش دهد.

سالسالات (Disalcid)

رزماری نیز حاوی سالیسیلات است. مصرف سالسالات با رزماری ممکن است خطر عوارض جانبی ناشی از سالیسیلات‌ها را افزایش دهد.

داروهای ضد دیابت

رزماری ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف رزماری همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف این دو با هم قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان دارچین با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

دارچین کاسیا ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف دارچین کاسیا همراه با داروهای دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان دارچین با داروهای ضد دیابت، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهایی که باعث سمیت کبد می‌شوند (داروهای هپاتوتوکسیک)

مصرف دوزهای بالای دارچین کاسیا ممکن است به کبد آسیب برساند. مصرف مقدار زیاد دارچین کاسیا همراه با داروهای هپاتوتوکسیک، ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

زردچوبه ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف زردچوبه همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای ضد دیابت

زردچوبه ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف زردچوبه همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در این صورت قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تالینولول

زردچوبه ممکن است میزان جذب تالینولول را کاهش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف تالینولول ممکن است اثرات تالینولول را کاهش دهد.

سولفاسالازین (آزولفیدین)

زردچوبه ممکن است میزان جذب سولفاسالازین را افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف سولفاسالازین ممکن است اثرات و عوارض جانبی سولفاسالازین را افزایش دهد.

تاکرولیموس (Prograf)

تاکرولیموس با زردچوبه تداخل دارد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین یک داروی ضد انعقاد است. مصرف زردچوبه در حین مصرف وارفارین ممکن است اثرات وارفارین را افزایش داده و خطر خونریزی و کبودی را افزایش دهد.

داروهای ضد سرطان (عوامل آلکیله کننده)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‌هایی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات برخی از داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای ضد سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد سرطان (آنتی‌بیوتیک‌های ضد تومور)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‌هایی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای ضد سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد سرطان (مهارکننده‌های توپوایزومراز)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‎هایی وجود دارد که آنتی‌‎اکسیدان ها ممکن است اثربخشی برخی از داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

آملودیپین (Norvasc)

زردچوبه ممکن است میزان جذب آملودیپین را در بدن افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف آملودیپین ممکن است اثرات و عوارض جانبی آملودیپین را افزایش دهد.

داروهایی که سمیت کبدی دارند

زردچوبه ممکن است به کبد آسیب برساند. برخی از داروها نیز می‌توانند به کبد آسیب برسانند. مصرف زردچوبه همراه با داروهایی که می‌تواند به کبد آسیب برساند ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

تاموکسیفن (Nolvadex)

زردچوبه ممکن است میزان تاموکسیفن را در بدن کاهش دهد. مصرف زردچوبه با تاموکسیفن ممکن است اثرات تاموکسیفن را کاهش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A1 (CYP1A1)، P450 1A2 (CYP1A2)، P450 3A4 (CYP3A4)

برخی از داروها توسط کبد متابولیزه می‌شوند. زردچوبه ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند. سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند. برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین) برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

استروژن

مصرف زردچوبه همراه با استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

نورفلوکساسین (نوروکسین)

زردچوبه ممکن است میزان جذب نورفلوکساسین را افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف نورفلوکساسین ممکن است اثرات و عوارض جانبی نورفلوکساسین را افزایش دهد.

داروهایی که توسط پمپ در سلول‌ها حرکت می‌کنند (P-Glycoprotein Substrates)

برخی از داروها توسط پمپ‌ها به داخل و خارج سلول‌ها منتقل می‌شوند. زردچوبه ممکن است نحوه عملکرد این پمپ‌ها را تغییر دهد و میزان ماندگاری دارو در بدن را تغییر دهد و در برخی موارد ممکن است اثرات و عوارض جانبی یک دارو را تغییر دهد.

پاکلیتاکسل (Abraxane، Onxol)

زردچوبه ممکن است میزان ماندگاری پاکلیتاکسل در بدن را تغییر دهد و مصرف زردچوبه در حین مصرف پاکلیتاکسل می‌تواند اثرات و عوارض جانبی پاکلیتاکسل را تغییر دهد. با این حال، به نظر نمی‌رسد که این نگرانی اهمیت چندانی داشته باشد.

دوستاکسل (Taxotere)

زردچوبه ممکن است میزان جذب دوستاکسل را افزایش دهد. مصرف زردچوبه همراه با دوستاکسل ممکن است عوارض جانبی را افزایش دهد

گلایبورید (دیابتا)

زردچوبه حاوی کورکومین است. کورکومین ممکن است قند خون را کاهش دهد. گلایبورید نیز برای کاهش قند خون استفاده می‌شود. مصرف کورکومین یا زردچوبه همراه با گلیبورید ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز گلایبورید شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

در مصرف همزمان دارچین سیلان با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

دارچین کاسیا ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف دارچین کاسیا همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

 داروهای ضد فشار خون

دارچین سیلان ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف دارچین سیلان همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. فشار خون خود را از نزدیک کنترل کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان چای سبز با داروهای زیر احتیاط کنید:

آدنوزین (آدنوکارت)

چای سبز حاوی کافئین است. آدنوزین اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سبز ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، مصرف چای سبز را متوقف کنید.

آنتی بیوتیک‌ها (آنتی بیوتیک‌های کینولون)

برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف این آنتی‌بیوتیک‌ها همراه با چای سبز می‌تواند خطر عوارض جانبی از جمله بی‌قراری، سردرد، افزایش ضربان قلب و سایر عوارض جانبی را افزایش دهد.
داروهایی مثل سیپروفلوکساســـین، نالیدیکسیک اسید، نورفلوکساسین و لووفلوکساسـین از دسته آنتـی‌بیوتیکهـــای کینولـــون هستند.

قرص های ضد بارداری (کنتراسپتیو)

قرص‌های ضد بارداری می‌توانند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهند و ممکن است خطر عوارض جانبی ناشی از کافئین، مانند سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین می‌تواند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با چای سبز ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

کلوزاپین (کلوزاریل)

به نظر می‌رسد کافئین موجود در چای سبز سرعت تجزیه و دفع کلوزاپین را در بدن کاهش می‌دهد. مصرف چای سبز همراه با کلوزاپین می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

دی پیریدامول (Persantine)

کافئین موجود در چای سبز ممکن است اثرات دی‌پیریدامول را مسدود کند. دی‌‌پیریدامول اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی از نوشیدن چای سبز خودداری کنید.

دی‌سولفیرام (آنتابوس)

دی‌سولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف چای سبز همراه با دی‌سولفیرام ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله پرخاشگری، بیش فعالی، تحریک پذیری و غیره را افزایش دهد.

استروژن

استروژن‌ها می‌توانند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف استروژن و نوشیدن چای سبز می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

فلووکسامین (Luvox)

فلووکسامین می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف فلووکسامین همراه با چای سبز ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

لیتیوم

کافئین موجود در چای سبز می‌تواند سرعت دفع لیتیوم را افزایش دهد. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، همراه با آن محصولات حاوی کافئین مثل چای سبز نیز مصرف می‌کنید، یکباره مصرف کافئین را قطع نکنید. دوز روزانه کافئین را به آرامی کاهش دهید. قطع سریع کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

داروهای هپاتوتوکسیک (داروهایی که می توانند به کبد آسیب برسانند.)

عصاره چای سبز ممکن است به کبد آسیب برساند. برخی از داروها نیز می‌توانند باعث سمیت کبدی شوند. مصرف عصاره چای سبز همراه با دارویی که می‌تواند به کبد آسیب برساند ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

چای سبز ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد.. مصرف چای سبز همراه با داروهایی که لخته شدن خون را نیز کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

نیکوتین

داروهای محرک مانند نیکوتین باعث تحریک سیستم عصبی می‌شوند. کافئین موجود در چای سبز نیز ممکن است سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف چای سبز همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود. از مصرف داروهای محرک همراه با کافئین خودداری کنید.

پنتوباربیتال (نمبوتال)

اثرات محرک کافئین موجود در چای سبز می‌تواند اثرات خواب‌آور پنتوباربیتال را مسدود کند.

فنیل پروپانول آمین

کافئین موجود درچای سبز اثر محرک دارد. فنیل پروپانولامین نیز می‌تواند بدن را تحریک کند. مصرف چای سبز و فنیل پروپانولامین با هم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و افزایش ضربان قلب و فشار خون و  عصبی شدن شود.

ریلوزول (ریلوتک)

نوشیدن چای سبز می‌تواند سرعت تجزیه ریلوزول را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

تئوفیلین

کافئین موجود درچای سبز مشابه تئوفیلین عمل می‌کند. علاوه بر این کافئین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین را کاهش دهد. مصرف چای سبز همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

وراپامیل

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. نوشیدن چای سبز و مصرف وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.

وارفارین (کومادین)

چای سبز حاوی ویتامین K است. ویتامین K می‌تواند اثر وارفارین را کاهش دهد. اما میزان ویتامین K در چای سبز بسیار کم است. بنابراین بعید است که چای سبز با وارفارین در صورت مصرف متعادل تداخل داشته باشد. از مصرف مقادیر زیاد چای سبز، مانند ۸ فنجان یا بیشتر در روز، باید اجتناب شود.

بورتزومیب (ولکاد)

بورتزومیب برای درمان انواع خاصی از سرطان‌ها استفاده می‌شود. چای سبز ممکن است با بورتزومیب تداخل داشته باشد و اثرات آن را کاهش دهد. اگر بورتزومیب مصرف می‌کنید، از مصرف محصولات چای سبز خودداری کنید.

داروهای آسم (آگونیست های بتا آدرنرژیک)

کافئین می‌تواند قلب را تحریک کند. برخی از داروهای ضد آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین همراه با برخی از داروهای آسم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

نگرانی‌هایی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای خاصی به نام MAOI تداخل داشته باشد. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب سریع و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد.*
*برخی ازداروهای MAOI رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای محرک

محرک‌هایی مانند آمفتامین و کوکائین باعث تحریک سیستم عصبی می‌شوند. با افزایش تحریک سیستم عصبی، داروهای محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تسریع کنند. کافئین موجود در چای سبز نیز می‌تواند سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف چای سبز همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

فلوئورواوراسیل

مصرف مقادیر زیاد چای سبز همراه با فلوئورواوراسیل ممکن است باعث افزایش سطح فلوئورواوراسیل شود و ممکن است اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد.

روزوواستاتین (کرستور)

مصرف عصاره چای سبز ممکن است میزان روزوواستاتین را در خون تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی آن را تغییر دهد.

کاربامازپین (تگرتول)

کافئین می‌تواند اثرات کاربامازپین را کاهش دهد. از آنجایی که چای سبز حاوی کافئین است، مصرف چای سبز با کاربامازپین ممکن است اثرات کاربامازپین را کاهش دهد.

سلیپرولول (سلیکارد)

به نظر می‌رسد چای سبز میزان جذب سلیپرولول را کاهش می‌دهد و ممکن است اثرات سلیپرولول را کاهش دهد.

اتوسوکسیماید (زارونتین)

اتوسوکسیماید دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سبز می‌تواند اثرات اتوسوکسیماید را کاهش دهد و ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد.

فلبامات (فلباتول)

فلبامات دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سبز ممکن است اثرات فلبامات را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فلوتامید (اولکسین)

کافئین موجود در چای سبز ممکن است سرعت دفع فلوتامید را کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی فلوتامید را افزایش دهد.

ایماتینیب(گلیوک)

ایماتینیب برای درمان انواع خاصی از سرطان استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد چای سبز میزان جذب ایماتینیب را کاهش می‌دهد و  اثرات آن را کاهش دهد.

لیزینوپریل

به نظر می‌رسد چای سبز باعث کاهش میزان جذب لیزینوپریل در بدن شود و ممکن است اثرات لیزینوپریل را کاهش دهد.

مهارکننده‌های سیتوکروم P450 CYP1A2 (CYP1A2)) (داروهایی که تجزیه سایر داروها توسط کبد را کاهش می‌دهند)

سوخت و ساز چای سبز توسط کبد انجام می‌شود. برخی از این داروها سرعت متابولیسم چای سبز را کاهش می‌دهند، که می‌تواند اثرات و عوارض جانبی چای سبز را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

فنوباربیتال (لومینال)

فنوباربیتال دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سبز ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فنی توئین (دیلانتین)

فنی‌توئین دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سبز می‌تواند اثرات فنی توئین را کاهش دهد و اثرات فنی توئین را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

والپروات

کافئین موجود در چای سبز ممکن است اثرات والپروات را کاهش دهد.

قرص های مدر (داروهای ادرارآور)

کافئین، به خصوص در مقادیر زیاد، میتواند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهد. “قرص‌های مدر” نیز می‌توانند پتاسیم را در بدن کاهش دهند. مصرف مقادیر زیاد کافئین همراه با “قرص های مدر” ممکن است باعث کاهش بیش از حد پتاسیم در بدن شود.

برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

تداخل چای سبز با داروهای زیر جزئی است و هنگام مصرف آن‌ها به همراه چای سبز باید مراقب باشید:

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف چای سبز همراه با الکل ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله بی قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

داروهای ضد دیابت

کافئین می‌تواند قند خون را افزایش یا کاهش دهد. مصرف برخی از داروهای ضد دیابت همراه با کافئین ممکن است اثرات داروهای دیابت را تغییر دهد. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید. در صورت لزوم دوز داروی خود را تغییر دهید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

متابولیسم برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. چای سبز ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد. بنابراین می‌تواند اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

میدازولام (Versed)

چای سبز ممکن است سرعت دفع میدازولام را در بدن کاهش دهد. مصرف چای سبز همراه با میدازولام ممکن است اثرات و عوارض جانبی میدازولام را افزایش دهد. اما مشخص نیست که آیا این یک نگرانی بزرگ است.

نیکاردیپین (کاردن)

یک ماده شیمیایی موجود در چای سبز به نام EGCG ممکن است میزان جذب نیکاردیپین در بدن را افزایش دهد. چای سبز ممکن است اثرات و عوارض جانبی نیکاردیپین را افزایش دهد. اما مشخص نیست که آیا این یک نگرانی واقعی است یا خیر.

تیگابین (گابیتریل)

مصرف کافئین در یک دوره زمانی طولانی همراه با تیگابین می تواند میزان تیگابین را در بدن افزایش دهد و ممکن است اثرات و عوارض جانبی تیگابین را افزایش دهد.

داروهای زیر ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف آن‌ها همراه با چای سبز ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.
فلوکونازول (دیفلوکان)
مکزیلتین (مکسیتیل)
تربینافین (Lamisil)
متفورمین (گلوکوفاژ)
متوکسالن (Oxsoralen)
فنوتیازین‌ها
تیکلوپیدین (Ticlid)

در مصرف همزمان سنبل‌الطیب با داروهای زیر احتیاط کنید:

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند باعث خواب‌آلودگی شود. سنبل‌الطیب نیز ممکن است باعث خواب‌آلودگی شود. مصرف مقادیر زیاد سنبل‌الطیب همراه با الکل ممکن است باعث خواب آلودگی بیش از حد شود.

آلپرازولام (زاناکس)

سنبل‌الطیب ممکن است باعث خواب آلودگی شود. آلپرازولام نیز باعث خواب‌آلودگی می‌شود. مصرف همزمان این دو ممکن است باعث خواب‌آلودگی بیش از حد شود.

داروهای آرام بخش (مضعف‌های سیستم عصبی مرکزی CNS)

سنبل‌الطیب ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. برخی از داروهای آرام بخش نیز می‌توانند باعث خواب‌آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف سنبل‌الطیب با داروهای آرام بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

 داروهایی که در کبد طی فرایند گلوکورونیداسیون متابولیته می‌شوند

متابولیسم برخی از داروها در کبد با فرایند گلوکورونیداسیون* انجام می‌شود. سنبل‌الطیب ممکن است سرعت سوخت و ساز این داروها را توسط کبد تغییر دهد. و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.

*گلوکورونیداسیون فرایندی است که در جریان سوخت‌وساز برخی مواد، از جمله داروها، صورت می‌پذیرد. ماده‌ای که طی فرایند گلوکورونیداسیون حاصل می‌شود، گلوکورونید است که حلالیت بسیار بیشتری از مواد فاقد اسید گلوکورونیک داراست. بدن انسان از این فرایند استفاده می‌کند تا برخی مواد و سموم را محلول در آب کرده و آنرا از طریق ادرار و مدفوع دفع کند.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

از مصرف هم زمان داروهای زیر به همراه پونه کوهی احتیاط کنید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

پونه کوهی ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف پونه کوهی همراه با داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
    برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای ضد دیابت

پونه کوهی ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف پونه کوهی همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان آن‌ها قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان نعناع فلفلی با داروهای زیر احتیاط کنید:

سیکلوسپورین (Neoral، Sandimmune)

روغن نعناع ممکن است سرعت سوخت و ساز سیکلوسپورین را در بدن کاهش دهد. مصرف فرآورده‌های روغن نعناع همراه با سیکلوسپورین ممکن است اثرات و عوارض جانبی سیکلوسپورین را افزایش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند (سوبستراهای سیتوکروم P450 2C19 (CYP2C19)) و (سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9 (CYP2C9)) و (سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. نعناع ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد که می‌تواند اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
*سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰  وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف هم زمان داروهای زیر به همراه چای ترش احتیاط کنید:

دیکلوفناک

مصرف چای‌ ترش در زمان مصرف دیکلوفناک (داروی ضد التهاب غیر استروئیدی) ممکن است مقدار دیکلوفناک را در بدن تغییر دهد و اثرگذاری و عوارض جانبی آن‌را نیز تغییر دهد. بنابراین مراقب مصرف آن‌ها باهم باشید و با پزشک خود مشورت کنید.

لوزارتان

مصرف چای‌ ترش با لوزارتان (داروی درمان فشار خون بالا) ممکن است مقدار لوزارتان را در بدن افزایش دهد و سبب افزایش اثربخشی و عوارض جانبی آن شود. مراقب مصرف چای‌ ترش و لوزارتان باهم باشید و با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد دیابت

چای‌ ترش ممکن است قند خون را کاهش دهد. مصرف چای‌ ترش همراه با داروها و مکمل‌های دیابت ممکن است سبب شود، قند خون بیش از حد افت پیدا کند. مراقب قند خون خود باشید. همچنین چای‌ ترش ممکن است اثر عکس داشته و قند خون را افزایش دهد. مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است اثربخشی این داروها را کاهش دهد. در مورد مصرف چای ترش با داروهای ضد دیابت با پزشک خود مشورت کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون

چای‌ ترش ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف آن به همراه داروها و مکمل‌های ضد فشار خون ممکن است سبب شود فشار خون بیش از حد افت پیدا کند. مراقب فشار خون خود باشید و در صورت نیاز با پزشک خود مشورت کنید.

سیمواستاتین

چای‌ ترش ممکن است سرعت دفع سیمواستاتین (داروی درمان هیپرکلسترولمی و کاهش چربی خون) از بدن را افزایش دهد. مصرف چای‌ ترش با این دارو می‌تواند اثربخشی سیمواستاتین را کاهش دهد. مراقب مصرف این دو ترکیب باشید و با پزشک خود مشورت کنید.

هنگام مصرف همزمان چای ترش با داروهای زیر مزاقب باشید:

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند (سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2)) P450 2D6 (CYP2D6))) P450 2C9 (CYP2C9) P450 3A4 (CYP3A4))8*

برخی از داروها در کبد سوخت و ساز می‌شوند. چای‌ ترش ممکن است سرعت تجزیه این داروها را در کبد تغییر دهد. بنابراین سبب تغییر در اثربخشی و عوارض جانبی این دارو می‌شود. در مصرف همزمان با این داروها احتیاط کنید و در صورت نیاز با پزشک خود مشورت کنید.
*سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

استامینوفن

نوشیدن دمنوش یا نوشیدنی چای‌ ترش پیش از خوردن استامینوفن ممکن است دفع استامینوفن را از بدن افزایش دهد. این تداخل دارویی بر روی اثربخشی استامینوفن تاثیر می‌گذارد، اما هنوز اطلاعات بیشتری در مورد این تداخل نیاز است. بهتر است مراقب مصرف این دو ترکیب باهم باشید.

از مصرف هم زمان داروهای زیر به همراه زعفران احتیاط کنید:

کافئین

زعفران ممکن است سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف زعفران با کافئین ممکن است اثرات درمانی و همینطور عوارض جانبی کافئین را در برخی افراد افزایش دهد. از این‌رو در مورد مصرف این ترکیب با هم احتیاط کنید و در صورت نیاز با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد دیابت

زعفران ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف زعفران با داروهای ضد دیابت ممکن است سبب شود قند خون بیش از حد کاهش یابد. در مورد مصرف این ترکیبات باهم احتیاط کنید و قند خون خود را با دقت مورد بررسی قرار دهید در صورت لزوم با پزشک خود مشورت کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا) برخی از مکمل‌ها و گیاهان دارویی نیز سبب کاهش قند خون می‌شوند مانند آلوئه، خربزه تلخ (خیار چنبر تلخ)، دارچین، کروم و کاکتوس گلابی خاردار (کاکتوس انجیر تیغی).

داروهای ضد فشار خون

زعفران ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف زعفران با داروهای کاهش دهنده فشار خون ممکن است سبب کاهش بیش از حد فشار خون شود. فشار خون خود را مورد بررسی قرار دهید و در مورد مصرف این ترکیبات بطور همزمان، احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای آرام‌بخش

زعفران ممکن است سبب خواب آلودگی و کندی تنفس شود. داروهای آرام‌بخش نیز می‌توانند این اثرات را داشته باشند. مصرف زعفران با داروهای آرام‌بخش ممکن است سبب مشکلات تنفسی و یا خواب آلودگی بیش از حد شود. در مورد مصرف این ترکیبات با هم احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

از مصرف هم زمان داروهای زیر به همراه اسطوخودوس احتیاط کنید:

 داروهای آرام‌بخش (مضعف‌های سیستم عصبی مرکزی)

اسطوخودوس ممکن است سبب خواب آلودگی و کند شدن تنفس شود. برخی داروها مانند داروهای آرام‌بخش (مثل سنبل‌الطیب) نیز چنین اثراتی دارند. مصرف اسطوخودوس با داروهای آرام‌بخش ممکن است سبب مشکلات تنفسی و خواب آلودگی بیش از حد شود. از اینرو مراقب مصرف اسطوخودوس با این داروها باشید و با پزشکتان مشورت کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان داروهای زیر با بادرنجبویه احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید:

داروهای آرام بخش (مضعف سیستم عصبی مرکزی)

بادرنجبویه ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. برخی از داروها، مکمل‌ها و گیاهان آرام بخش (مثل سنبل‌الطیب) نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شوند. بنابراین مصرف بادرنجبویه همراه با داروهای آرام بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

هورمون تیروئید

در مصرف همزمان با این داروها احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید
به نظر می‌رسد مصرف بادرنجبویه میزان عملکرد هورمون تیروئید را در بدن کاهش می‌دهد. مصرف بادرنجبویه همراه با هورمون تیروئید یا داروها و مکمل‌های مورد مصرف در درمان تیروئید ممکن است اثرات هورمون تیروئید را کاهش دهد.

 الکل

مصرف بادرنجبویه با الکل ممکن است باعث افزایش خواب آلودگی شود. اما مشخص نیست که این مشکل تا چه حد جدی است.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

هنگام مصرف همزمان داروهای زیر با بابونه احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید:

داروهای ضد بارداری یا کنتراسپتیو

برخی از قرص‌های ضد بارداری حاوی استروژن هستند. بابونه آلمانی ممکن است برخی اثرات مشابه استروژن را داشته باشد. مصرف بابونه آلمانی همراه با قرص‌های ضد بارداری ممکن است اثرات قرص‌های ضد بارداری را کاهش دهد. اگر قرص‌های ضد بارداری را همراه با بابونه آلمانی مصرف می‌کنید، به همراه آن از یک روش دیگر ضد بارداری مانند کاندوم استفاده کنید.

استروژن‌ها

مصرف بابونه آلمانی همراه با استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهایی که توسط کبد متابولیزه می‌شوند (سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2)) P450 2D6 (CYP2D6))) P450 2C9 (CYP2C9) P450 3A4 (CYP3A4))8*

سوخت و ساز برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. بابونه آلمانی ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و می‌تواند اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
*سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰  وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهای آرام‌بخش (تضعیف کننده‌های سیسسم عصبی مرکزی)

بابونه آلمانی ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. ازطرفی برخی از داروها، مکمل‌ها و گیاهان آرام‌بخش ( مثل سنبل‌الطیب) نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف همزمان این داروها با بابونه آلمانی ممکن است باعث مشکلات تنفسی و/یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

تاموکسیفن (نولوادکس)

بابونه آلمانی ممکن است اثرات استروژن را در بدن تغییر دهد و  ممکن است اثرات تاموکسیفن را کاهش دهد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین خاصیت ضد انعقاد دارد و برای کُند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. مصرف بابونه آلمانی و وارفارین با هم ممکن است سرعت لخته شدن خون را بسیار کم کند و باعث کبودی و خونریزی شود. در صورت استفاده همزمان حتما به طور مرتب آزمایش خون بدهید. ممکن است لازم باشد دوز وارفارین شما تغییر کند.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

هنگام مصرف همزمان داروهای زیر با استویا احتیاط کنید و با پزشک خود مشورت کنید:

لیتیوم

استویا ممکن است اثری مانند داروهای مدر داشته باشد. مصرف استویا ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد که باعث افزایش میزان لیتیوم در بدن شود و منجر به عوارض جانبی جدی گردد. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است دوز لیتیوم شما نیاز به تغییر داشته باشد.

تداخل استویا با داروهای زیر جزئی است و هنگام مصرف آن‌ها به همراه چای سبز باید مراقب باشید:

داروهای ضد دیابت

استویا ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف استویا همراه با داروها مکمل‌ها و گیاهان ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را مرتب کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون

استویا ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف استویا همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

در مصرف همزمان زنجبیل با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

زنجبیل ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف زنجبیل همراه با داروهایی که لخته شدن خون را نیز کُند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد. . در صورت مصرف همزمان زنجبیل با این داروها، حتما به طور منظم آزمایش خون بدهید درصورت نیاز دوز داروی خود را تغییر دهید. برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

نیفدیپین (پروکاردیا)

مصرف زنجبیل همراه با نیفدیپین ممکن است لخته شدن خون را کُند کرده و احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

لوزارتان (کوزار)

زنجبیل می‌تواند میزان جذب لوزارتان را در بدن افزایش دهد. مصرف این دو با هم ممکن است اثرات و عوارض جانبی لوزارتان را افزایش دهد.

تداخل زنجبیل با داروهای زیر جزئی است و هنگام مصرف همزمان آن‌ها باید مراقب باشید:

داروهای ضد دیابت

زنجبیل ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف زنجبیل همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون (مسدود کننده‌های کانال کلسیم)

زنجبیل ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف زنجبیل همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان، فشار خون خود را کنترل کنید.

سیکلوسپورین (نئورال، ساندیمون)

مصرف زنجبیل دو ساعت قبل از مصرف سیکلوسپورین ممکن است میزان جذب سیکلوسپورین را در بدن افزایش دهد و عوارض جانبی سیکلوسپورین را افزایش دهد. اما به نظر نمی‌رسد که زنجبیل بر میزان جذب سیکلوسپورین در بدن با مصرف همزمان آن‌ها تأثیر بگذارد.

مترونیدازول (فلاژیل)

زنجبیل می‌تواند میزان جذب مترونیدازول را در بدن افزایش دهد. مصرف زنجبیل همراه با مترونیدازول ممکن است عوارض مترونیدازول را افزایش دهد.

در مصرف همزمان مریم گلی با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

مریم گلی ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف مریم گلی همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان، قند خون خود را به دقت کنترل کنید. برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد تشنج

مریم گلی ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد. بنابراین، مصرف مریم گلی ممکن است اثرات داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از تشنج را کاهش دهد.

داروهای آرام بخش (مضعف CNS  یا سیستم عصبی مرکزی)

مریم گلی ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. برخی از داروهای آرام‌بخش نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف مریم گلی همراه با داروهای آرام‌بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

داروهای آنتی کولینرژیک

مریم گلی می‌تواند ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن افزایش دهد. استیل کولین نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مهم بدن دارد. داروهای آنتی کولینرژیک، اثرات استیل کولین را در بدن مهار می‌کنند. مصرف مریم گلی ممکن است اثرات داروهای آنتی‌کولینرژیک را کاهش دهد. *لیست داروهای آنتی‌کولینرژیک آتروپین (آتروپن)، آلکالوئیدهای بلادونا، بنزتروپین مزیلات (کاجنتین)، کلیدینیم، سیکلوپنتولات(سیکلوژیل)، داریفناسین(انابلکس)، دی‌سیلومین، فزوترودین (تویاز)، فلاوکسات(اوریپاز)، گلیکوپیرولات، هماتروپین هیدروبرومید، هیوسیامین (لوسینکس)، ایپراتروپیوم(آتروونت)، اورفنادرین، اکسی بوتینین(دیتروپان)، پروپانتلین(پروبانتین)، اسکوپولامین، متسکوپولامین، سولیفناسین، تیوتروپیوم(اسپیریوا)، تولترودین(دترول)، تری هگزی فنیدیل، تروسپیوم

استروژن

ژرانیول موجود در مریم گلی اسپانیایی (Salvia lavandulaefolia)، ممکن است اثراتی مشابه استروژن داشته باشد. مصرف مقادیر زیاد مریم گلی اسپانیایی همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات قرص های استروژن را تغییر دهد. برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند (سوبستراهای سیتوکروم P450 2C19 (CYP2C19) و (سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9  (CYP2C9)  و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) و سوبستراهای سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 2E1 (CYP2E1))

متابولیسم برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. مریم گلی ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و در نتیجه اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای ضد فشار خون

مریم گلی ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف مریم گلی همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این داروها با مریم گلی فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

داروهای آرام بخش (بنزودیازپین‌ها)

مریم گلی ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. برخی از داروهای آرام‌بخش نیز می‌توانند باعث خواب‌آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف مریم گلی همراه با داروهای آرام بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی و یا خواب‌آلودگی بیش از حد شود.

داروهای کولینرژیک

از آنجا که مریم‌گلی می تواند استیل کولین را در بدن افزایش دهد. داروهای کولینرژیک مانند برخی از داروهایی که برای درمان گلوکوم، بیماری آلزایمر و غیره استفاده می‌شوند، نیز سطح استیل کولین را افزایش می‌دهند. مصرف مریم گلی با این داروها ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان شوید با داروهای زیر احتیاط کنید:

لیتیوم

شوید ممکن است اثری مانند قرص‌های مدر یا “ادرار‌آور” داشته باشد. مصرف شوید ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان لیتیوم در بدن افزایش یابد و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است دوز لیتیوم شما نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد دیابت

عصاره شوید ممکن است قند خون را کاهش دهد. از داروهای ضد دیابت نیز برای کاهش قند خون استفاده می‌شود. مصرف عصاره شوید همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان آن‌ها قند خون خود را به دقت کنترل کنید و در صورت لرزوم دز داروی خود را تغییر دهید. برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان گشنیز با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای حساس به نور (داروهایی که حساسیت به نور خورشید را افزایش می‌دهند.)

داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت (داروهایی که لخته شدن خون را  کُند می‌کنند.)

گشنیز ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف گشنیزهمراه با داروهایی که لخته شدن خون را نیز کُند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد. . در صورت مصرف همزمان گشنیز با این داروها، حتما به طور منظم آزمایش خون بدهید درصورت نیاز دوز داروی خود را تغییر دهید.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان کاسنی با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

کاسنی ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف کاسنی همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید. برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان میخک با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

میخک ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف میخک همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید. برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل میخک با داروهای زیر جزئی است و هنگام مصرف آن‌ها به همراه میخک باید مراقب باشید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

میخک ممکن است لخته شدن خون را کُند کُنَد. مصرف میخک همراه با داروهایی که لخته شدن خون را نیز کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

ایبوپروفن (ادویل)

افزودن ایبوپروفن به روغن میخک قبل از استفاده از آن روی پوست ممکن است میزان جذب ایبوپروفن از طریق پوست را افزایش دهد و احتمالاً عوارض جانبی را افزایش دهد.

در مصرف همزمان قهوه با داروهای زیر احتیاط کنید:

آدنوزین (آدنوکارت)

آدنوزین اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. کافئین موجود در قهوه ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، مصرف قهوه را متوقف کنید.

آلندرونات (فوسامکس)

قهوه می‌تواند میزان جذب آلندرونات را در بدن کاهش دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات آلندرونات را کاهش دهد. ظرف دو ساعت پس از مصرف آلندرونات قهوه ننوشید.

آنتی بیوتیک‌ها (آنتی بیوتیک‌های کینولون)

برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف این آنتی بیوتیک‌ها همراه با قهوه می‌تواند خطر عوارض جانبی از جمله بی‌قراری، سردرد، افزایش ضربان قلب و سایر عوارض جانبی را افزایش دهد.
داروهایی مثل سیپروفلوکساســـین، نالیدیکسیک اسید، نورفلوکساسین و لووفلوکساسـین از دسته آنتـی‌بیوتیکهـــای کینولـــون هستند.

قرص های ضد بارداری (کنتراسپتیو)

قرص‌های ضد بارداری می‌توانند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهند و ممکن است خطر عوارض جانبی ناشی از کافئین، مانند سردرد، سردرد و ضربان قلب سریع افزایش یابد.

سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین می‌تواند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با قهوه ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

کلوزاپین (کلوزاریل)

به نظر می‌رسد کافئین موجود در قهوه سرعت تجزیه و دفع کلوزاپین را در بدن کاهش می‌دهد. مصرف قهوه همراه با کلوزاپین می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

دی پیریدامول (پرزانتین)

کافئین موجود در قهوه ممکن است اثرات دی‌پیریدامول را مسدود کند. دی‌ پیریدامول اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی از نوشیدن قهوه خودداری کنید.

دی سولفیرام (آنتابوس)

دی سولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف قهوه همراه با دی‌سولفیرام ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله پرخاشگری، بیش فعالی، تحریک‌پذیری و غیره را افزایش دهد.

استروژن

استروژن‌ها می‌توانند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف استروژن و نوشیدن قهوه بطور همزمان می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

فلووکسامین (لووکس)

فلووکسامین می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف فلووکسامین همراه با قهوه ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

لیتیوم

کافئین موجود در قهوه می‌تواند سرعت دفع لیتیوم را افزایش دهد. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، همراه با آن محصولات حاوی کافئین مثل قهوه نیز مصرف می‌کنید، یکباره مصرف کافئین را قطع نکنید. دوز روزانه کافئین را به آرامی کاهش دهید. قطع سریع کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

لووتیروکسین (سینتروئید)

نوشیدن قهوه ممکن است میزان لووتیروکسین جذب شده در دهان را کاهش دهد و میزان عملکرد لووتیروکسین کاهش یابد. حداقل یک ساعت پس از مصرف لووتیروکسین از نوشیدن قهوه خودداری کنید.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

نگرانی‌هایی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای ضد افسردگی از دسته  MAOI تداخل داشته باشد. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب سریع و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد
برخی ازداروهای MAOI رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

قهوه ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف قهوه همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

پنتوباربیتال (نمبوتال)

اثرات محرک کافئین موجود در قهوه می‌تواند اثرات خواب‌آور پنتوباربیتال را مسدود کند.

فنیل پروپانول آمین

کافئین موجود در قهوه و  فنیل پروپانولامین هر دو محرک هستند. مصرف کافئین و فنیل پروپانولامین با هم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و افزایش ضربان قلب، فشار خون و ایجاد عصبی شوند.

ریلوتک (ریلوزول)

نوشیدن قهوه می‌تواند سرعت دفع ریلوزول را در بدن کاهش دهد که می‌تواند اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

داروهای محرک

محرک‌هایی مانند آمفتامین و کوکائین باعث افزایش تحریک سیستم عصبی می‌شوند. با افزایش تحریک سیستم عصبی، داروهای محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تسریع کنند. کافئین موجود در قهوه نیز می‌تواند سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف قهوه همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

تئوفیلین

کافئین موجود در قهوه مانند تئوفیلین عمل می‌کند. کافئین همچنین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین را کاهش دهد. نوشیدن قهوه به همراه تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

وراپامیل (کالان)

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. نوشیدن قهوه به همراه وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

داروهای آسم (آگونیست های بتا آدرنرژیک)

کافئین می‌تواند قلب را تحریک کند. برخی از داروهای آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین همراه با برخی از داروهای آسم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

نیکوتین

مصرف قهوه همراه با نیکوتین ممکن است باعث ضربان قلب سریع و افزایش فشار خون شود.

داروهای مدر (ادرارآور)

کافئین، به خصوص در مقادیر زیاد، می‌تواند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهد. “قرص‌های مدر” نیز می‌توانند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهند. مصرف مقادیر زیاد کافئین همراه با “قرص‌های مدر” ممکن است سطح پتاسیم را بیش از حد کاهش دهد.

برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

تداخل قهوه با داروهای زیر جزئی است و هنگام مصرف همزمان آن‌ها باید مراقب باشید:

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند سرعت سوخت وساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف قهوه همراه با الکل ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

فلوکونازول (دیفلوکان)

فلوکونازول ممکن است سرعت سوخت وساز و دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف فلوکونازول و نوشیدن قهوه ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی (داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای)

قهوه حاوی مواد شیمیایی به نام تانن است. تانن‌ها می‌توانند به داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای متصل شوند و میزان جذب دارو را در بدن کاهش دهند. برای جلوگیری از این تداخل، از مصرف قهوه یک ساعت قبل و دو ساعت بعد از مصرف این داروها اجتناب کنید.

داروهای ضد دیابت

قهوه ممکن است سطح قند خون را افزایش دهد. مصرف قهوه همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد. در صورت مصرف همزمان اینها قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

مکزیلتین (مکسیتیل)

مکزیلتین می‌تواند سرعت سوخت وساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف مکزیلتین همراه با قهوه ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

فنوتیازین‌ها

قهوه حاوی مواد شیمیایی به نام تانن است. تانن‌ها می‌توانند به فنوتیازین‌ها متصل شوند و میزان جذب دارو را کاهش دهند. برای جلوگیری از این تداخل، از مصرف قهوه یک ساعت قبل و دو ساعت بعد از مصرف این داروها اجتناب کنید.

تربینافین( لامیسیل)

تربینافین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد و خطر عوارض جانبی کافئین از جمله لرزش و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

در مصرف همزمان شنبلیله با داروهای زیر احتیاط کنید:

داروهای ضد دیابت

شنبلیله ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف شنبلیله همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

شنبلیله ممکن است لخته شدن خون را کُند کنَد. مصرف شنبلیله همراه با داروهایی که لخته شدن خون را نیز کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

وارفارین (کومادین)

وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. شنبلیله نیزممکن است لخته شدن خون را کُند کنَد. مصرف شنبلیله همراه با وارفارین ممکن است احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان، حتما به طور مرتب آزمایش خون بدهید  زیرا دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

تئوفیلین

شنبلیله ممکن است میزان جذب تئوفیلین توسط بدن را کاهش دهد. استفاده از شنبلیله در حین مصرف تئوفیلین ممکن است اثرات تئوفیلین را کاهش دهد.

کلوپیدوگرل  (پلاویکس)

شنبلیله ممکن است نحوه تجزیه کلوپیدوگرل را در بدن تغییر دهد. این ممکن است اثرات کلوپیدوگرل را تغییر دهد و ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

متوپرولول  (توپرول)

شنبلیله ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف شنبلیله با متوپرولول ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان کاکائو با داروهای زیر احتیاط کنید:

آدنوزین (آدنوکارت)

آدنوزین اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. کاکائو حاوی کافئین است و کافئین موجود درکاکائو ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، مصرف کاکائو را متوقف کنید.

دی پیریدامول (پرزانتین)

دی پیریدامول اغلب برای انجام آزمایشی به نام تست استرس قلبی استفاده می‌شود، کافئین موجود در کاکائو ممکن است اثرات دی‌پیریدامول را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی مصرف کاکائو را متوقف کنید.

استروژن

استروژن‌ها می‌توانند سرعت سوخت وساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف کاکائو همراه با استروژن می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد. برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

لیتیوم

کافئین موجود در کاکائو می‌تواند سرعت دفع لیتیوم را افزایش دهد. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید و به طور منظم کاکائو نیز مصرف می‌کنید، دوز کافئین خود را به سرعت تغییر ندهید. قطع سریع کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد. اگر مصرف کافئین را متوقف کردید، دوز لیتیوم را به آرامی کاهش دهید.

داروهای آسم (آگونیست های بتا آدرنرژیک)

کافئین موجود در کاکلئو می‌تواند قلب را تحریک کند. برخی از داروهای آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین همراه با برخی از داروهای آسم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

نگرانی‌هایی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای ضد افسردگی از دسته MAOI  تداخل داشته باشد. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب سریع و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد. برخی ازداروهای MAOI رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

فنیل پروپانول آمین

کافئین موجود در کاکائو اثر محرک دارد. فنیل پروپانولامین نیز خاصیت محرک دارد. مصرف کاکائو همراه با فنیل پروپانول‌آمین ممکن است باعث تحریک بیش از حد و افزایش ضربان قلب، فشار خون و ایجاد حالت عصبی شود.

تئوفیلین

مکانیسم اثر کافئین در بدن مشابه تئوفیلین است. از طرفی کافئین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین را کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با الکل ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

افدرین

کافئین (موجود در کاکائو) و افدرین هر دو داروهای محرک هستند. مصرف کاکائو همراه با افدرین ممکن است باعث تحریک بیش از حد و عوارض جانبی جدی و مشکلات قلبی شود.

فلووکسامین (Luvox)

فلووکسامین می‌تواند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با فلووکسامین ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

داروهای ضد فشار خون یا مهارکننده‌های ACE

کاکائو می‌تواند بر نحوه پردازش مهارکننده‌های ACE توسط بدن تأثیر بگذارد. مصرف کاکائو با مهارکننده‌های ACE ممکن است باعث افزایش عوارض جانبی شود.

داروهای ضد فشار خون

کاکائو ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان، فشار خون خود را بطور مرتب کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

کاکائو ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف کاکائو همراه با داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد. برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

پنتوباربیتال (نمبوتال)

اثرات محرک کافئین موجود در کاکائو ممکن است اثرات پنتوباربیتال را مسدود کند.

ریلوزول (ریلوتک)

مصرف کاکائو می‌تواند سرعت تجزیه ریلوزول را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

داروهای محرک

محرک‌هایی مانند آمفتامین و کوکائین باعث افزایش تحریک سیستم عصبی می‌شوند. با افزایش تحریک سیستم عصبی، داروهای محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تسریع کنند. کاکائو حاوی کافئین است. کافئین نیز می‌تواند سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف کاکائو همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

فلوتامید (یولکسین)

کافئین موجود در کاکائو ممکن است سرعت تجزیه فلوتامید را در بدن کاهش دهد. در تئوری، مصرف کاکائو همراه با فلوتامید ممکن است اثرات و عوارض جانبی فلوتامید را افزایش دهد.

مهارکننده‌های سیتوکروم P450 CYP1A2 (CYP1A2))

برخی داروها سرعت سوخت وساز کاکائو را کاهش می‌دهند که می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کاکائو را تغییر دهد. سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

نیکوتین

داروهای محرک مانند نیکوتین باعث تحریک سیستم عصبی می‌شود. کافئین موجود در کاکائو همچنین ممکن است سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف کاکائو همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

فنوباربیتال (لومینال)

فنوباربیتال دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در کاکائو ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فنی توئین (دیلانتین)

فنی توئین دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در کاکائو می‌تواند اثرات فنی توئین را کاهش دهد. مصرف کاکائو با فنی توئین ممکن است اثرات فنی توئین را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

والپروات

والپروات دارویی است که برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در کاکائو ممکن است اثرات والپروات را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

قرص‌های مدر (داروهای ادرارآور)

کافئین می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. “قرص‌های مدر” نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش می‌دهند. مصرف کاکائو همراه با “قرص‌های مدر” ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد. برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های کینولون)

برخی داروها می‌توانند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهند. مصرف این داروها همراه با کاکائو ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

قرص‌های کنتراسپتیو (داروهای ضد بارداری)

قرص‌های ضد بارداری می‌توانند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهند و خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهند.

سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین می‌تواند سرعت تجزیه و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با کاکائو ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

دی‌سولفیرام (آنتابوس)

دی‌سولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با دی‌سولفیرام ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

فلوکونازول (دیفلوکان)

فلوکونازول ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف کاکائو همراه با فلوکونازول ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

مکزیلتین (مکسیتیل)

مکزیلتین می‌تواند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف مکزیلتین همراه با کاکائو ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

وراپامیل (کالان)

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی قراری، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.

تربینافین (Lamisil)

تربینافین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد و خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

متفورمین (گلوکوفاژ)

متفورمین می‌تواند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف متفورمین همراه با کاکائو ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین. مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

متوکسسالن (Oxsoralen)

متوکسالن می‌تواند سرعت تجزیه کافئین را کاهش دهد. مصرف متوکسالن همراه با کاکائو ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

فنوتیازین‌ها

فنوتیازین‌ها می‌توانند سرعت تجزیه کافئین را کاهش دهند. مصرف فنوتیازین‌ها همراه با کافئین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

تیگابین (گابیتریل)

تیگابین برای درمان تشنج استفاده می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد کاهش اثرات تیگابین توسط کافئین موجود در کاکائو، وجود دارد اما مطالعات نشان می‌دهد که تیگابین حتی زمانی که همراه با کافئین مصرف می‌شود، باز هم مؤثر است.

تیکلوپیدین (Ticlid)

تیکلوپیدین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. در تئوری، مصرف کاکائو همراه با تیکلوپیدین ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

لیتیوم

مصرف بومادران ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و افزایش میزان لیتیوم در خون، منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

قرص‌های کنتراسپتیو (داروهای ضد بارداری)

مقادیر زیاد یونجه ممکن است اثراتی مشابه استروژن داشته باشد. مصرف یونجه همراه با قرص‌های ضد بارداری ممکن است اثرات قرص‌های ضد بارداری را کاهش دهد. اگر همزمان با داروهای ضدبارداری یونجه مصرف می‌کنید، از یک روش دیگر مانند کاندوم هم در کنار آن استفاده کنید.

استروژن‌ها

مقادیر زیاد یونجه ممکن است اثراتی مشابه استروژن داشته باشد. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات استروژن را تغییر دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

سرکوب کننده‌های  سیستم ایمنی (داروهایی که سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند.)

یونجه می‌تواند سیستم ایمنی را تقویت کند. برخی از داروها، مانند داروهایی که پس از پیوند عضو استفاده می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. مصرف همزمان این‌ها با هم ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

داروهایی که حساسیت به نور خورشید را افزایش می‌دهند

برخی از داروها حساسیت به نور ایجاد می‌کنند. (حتما برچسب داروی مصرفی خود را بخوانید.)
یونجه همچنین ممکن است پوست را نسبت به نور خورشید حساس‌تر کند. استفاده از این محصولات با هم ممکن است خطر آفتاب سوختگی، تاول یا بثورات جلدی را در هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید افزایش دهد. در صورت تماس با تور خورشید، حتما از ضد آفتاب و لباس محافظ استفاده کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای ضد دیابت

ژل آلوئه ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف آلوئه‌ورا همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

ملین‌های محرک

لاتکس آلوئه ملین محرک است. ملین‌های محرک می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. مصرف لاتکس آلوئه‌ورا با سایر ملین‌های محرک ممکن است باعث تشدید اسهال و سطح بسیار پایین پتاسیم شود.

وارفارین (کومادین)

لاتکس آلوئه ملین محرک است. ملین‌های محرک، حرکات روده را تند می‌کنند و در برخی افراد می‌توانند باعث اسهال شوند. اسهال می‌تواند اثرات وارفارین و خطر خونریزی را افزایش دهد. اگر وارفارین مصرف می‌کنید، از مصرف بیش از حد لاتکس آلوئه خودداری کنید.

داروهای مدر

لاتکس آلوئه یک ملین است. برخی از ملین‌ها می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف لاتکس آلوئه‌ورا همراه با قرص‌های مدر ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

آلوئه ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف آلوئه‌ورا همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

کاربامازپین (تِگْرِتول):

اسفرزه حاوی مقادیر زیادی فیبر است. فیبر می‌تواند میزان جذب کاربامازپین را کاهش دهد و در نتیجه ممکن است اثر بخشی این دارو را نیز کاهش دهد.

لیتیوم

اسفرزه حاوی مقادیر زیادی فیبر است. فیبر می‌تواند میزان جذب لیتیوم بدن را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، اسفرزه را حداقل یک ساعت پس از لیتیوم مصرف کنید.

متفورمین (گلوکوفاژ):

اسفرزه ممکن است میزان جذب متفورمین را در بدن تغییر دهد و در نتیجه اثرات متفورمین را افزایش یا کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، اسفرزه را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف متفورمین بخورید.

اولانزاپین (زیپرکسا)

اسفرزه حاوی مقادیر زیادی فیبر است. فیبر می‌تواند میزان جذب اولانزاپین را در بدن کاهش دهد و در نتیجه ممکن است اثربخشی داروی اولانزاپین را پایین آورد.

دیگوکسین (لانوکسین)

اسفرزه فیبر بالایی دارد. فیبر می‌تواند باعث کاهش جذب و کاهش اثرات دیگوکسین شود. برای جلوگیری از این تداخل، دیگوکسین را یک ساعت قبل یا چهار ساعت بعد از اسفرزه مصرف کنید.

اتینیل استرادیول:

اتینیل استرادیول نوعی استروژن است که در برخی از محصولات استروژن و قرص‌های ضد‌بارداری وجود دارد. اسفرزه ممکن است میزان جذب اتینیل استرادیول را کاهش دهد. اما این تداخل خیلی نگران کننده نیست.

داروهای خوراکی:

اسفرزه حاوی مقادیر زیادی فیبر است. فیبر می‌تواند تاثیرات مختلفی بر میزان جذب دارو در بدن داشته باشد، ممکن است جذب دارو را کاهش دهد یا افزایش داده یا اصلا تأثیری نگذارد. برای جلوگیری از این تداخل، اسفرزه را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از خوردن داروها، مصرف کنید.

قرص‌های کنتراسپتیو (داروهای ضد بارداری)

برخی از قرص‌های ضد بارداری حاوی استروژن هستند. مصرف انیسون همراه با قرص‌های ضد بارداری ممکن است اثرات آن‌ها را کاهش دهد. اگر قرص‌های ضدبارداری را همراه با بادیان مصرف می‌کنید، از یک روش دیگر کنترل بارداری مانند کاندوم نیز استفاده کنید.

استروژن

مقادیر زیاد انیسون ممکن است برخی از اثرات مشابه استروژن را داشته باشد. مصرف انیسون همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات این داروها را افزایش یا کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

تاموکسیفن (Nolvadex)

تاموکسیفن برای کمک به درمان و پیشگیری از سرطان‌های حساس به استروژن استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد انیسون بر سطح استروژن در بدن تأثیر می‌گذارد. انیسون با تاثیر بر استروژن در بدن ممکن است اثرات تاموکسیفن را کاهش دهد.

داروهای ضد دیابت

انیسون ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف انیسون همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

کافئین

مصرف روغن انیسون همراه با کافئین ممکن است سطح کافئین در خون و در نتیجه اثرات کافئین را کاهش دهد.

کدئین

کدئین توسط کبد به مورفین تبدیل می‌شود. مصرف روغن انیسون به همراه کدئین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کدئین را افزایش دهد.

دیازپام (والیوم)

مصرف روغن انیسون با دیازپام ممکن است سرعت سوخت و ساز و دفع دیازپام را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی دیازپام افزایش یابد.

فلوکستین (پروزاک)

مصرف روغن انیسون همراه با فلوکستین ممکن است عملکرد فلوکستین را کاهش دهد.

ایمی پرامین (توفرانیل)

مصرف روغن انیسون همراه با ایمی‌پرامین ممکن است اثربخشی ایمی‌پرامین را کاهش دهد.

میدازولام (Versed)

روغن انیسون ممکن است سرعت دفع میدازولام را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی میدازولام افزایش یابد.

استامینوفن (تیلنول و سایر فراورده‌های تجاری حاوی استامینوفن)

مصرف روغن انیسون همراه با استامینوفن ممکن است سطح استامینوفن را در خون کاهش دهد و عملکرد استامینوفن کاهش یابد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهایی که در کبد متابولیزه می‌شوند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2B6 (CYP2B6)  و سوبستراهای سیتوکروم P450 2C19 (CYP2C19)

سوخت وساز برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. کنگر ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد. سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

داروهای ضد دیابت

کنگر ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف کنگر فرنگی همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این‌ها قند خون خود را به دقت کنترل کنید. برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون

کنگر ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف کنگر فرنگی همراه با داروهای ضد فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این‌ها، فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

لیتیوم

مصرف مارچوبه ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان لیتیوم در بدن افزایش یافته و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود صحبت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ادرارآور

مارچوبه می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. قرص‌های مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف همزمان این‌ها ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد. برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

سیکلوفسفامید

سیکلوفسفامید برای تضعیف فعالیت سیستم ایمنی استفاده می‌شود. گون باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌گردد. مصرف گون همراه با سیکلوفسفامید ممکن است اثرات سیکلوفسفامید را کاهش دهد.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

گون می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی را تقویت کند. برخی از داروها، مانند داروهایی که پس از پیوند استفاده می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. مصرف گون همراه با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

لیتیوم

مصرف گون ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان لیتیوم در بدن افزایش یابد که منجر به عوارض جانبی جدی می‌شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای خوراکی

کتیرا یک ژل غلیظ است. مصرف کتیرا همزمان با داروهایی که به صورت خوراکی مصرف می‌کنید، می‌تواند بر میزان جذب دارو در بدن تأثیر بگذارد و تأثیر داروهای شما را تغییر دهد. برای جلوگیری از این تداخل، کتیرا را ۳۰-۶۰ دقیقه پس از مصرف خوراکی داروها مصرف کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

سیکلوسپورین  (نئورال، ساندیمون)

زرشک ممکن است سرعت تجزیه و دفع سیکلوسپورین را در بدن کاهش دهد و میزان سیکلوسپورین در خون افزایش یابد و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد متابولیزه می‌شوند. زرشک ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای آنتی کولینرژیک

زرشک می‌تواند ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن مهار کند. داروهای آنتی‌کولینرژیک نیز استیل کولین را مهار می‌کنند. نگرانی‌هایی وجود دارد که مصرف آن‌ها با هم ممکن است خطر گیجی، تاری دید، افزایش تعریق و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.
*لیست داروهای آنتی‌کولینرژیک
آتروپین (آتروپن)، آلکالوئیدهای بلادونا، بنزتروپین مزیلات (کاجنتین)، کلیدینیم، سیکلوپنتولات(سیکلوژیل)، داریفناسین(انابلکس)، دی‌سیلومین، فزوترودین (تویاز)، فلاوکسات(اوریپاز)، گلیکوپیرولات، هماتروپین هیدروبرومید، هیوسیامین (لوسینکس)، ایپراتروپیوم(آتروونت)، اورفنادرین، اکسی بوتینین(دیتروپان)، پروپانتلین(پروبانتین)، اسکوپولامین، متسکوپولامین، سولیفناسین، تیوتروپیوم(اسپیریوا)، تولترودین(دترول)، تری هگزی فنیدیل، تروسپیوم

داروهای ضد دیابت

زرشک ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف زرشک همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این‌ها قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون

زرشک ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف زرشک همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این‌ها فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

زرشک ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی

زرشک ممکن است باعث خواب‌آلودگی و کندی تنفس شود. داروهای آرام‌بخش نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کُندی تنفس شوند. مصرف زرشک همراه با داروهای آرام‌بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی و/یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

 داروهای کولینرژیک (داروهای مختلف مورد استفاده برای درمان گلوکوم، بیماری آلزایمر و …)

برخی از داروهایی که برای گلوکوم و بیماری آلزایمر استفاده می‌شوند، سطح استیل کولین را افزایش می‌دهند. اما زرشک می‌تواند استیل‌کولین را مهار کند. مصرف زرشک با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

سیس پلاتین (Platinol-AQ)

سیس‌پلاتین برای درمان سرطان استفاده می‌شود. نگرانی‌هایی وجود دارد که کوهوش سیاه ممکن است میزان عملکرد سیس‌پلاتین را در درمان سرطان کاهش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6))

کوهوش سیاه ممکن است سرعت متابولیسم برخی از داروهایی که توسط کبد متابولیزه می‌شوند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

داروهایی که سمیت کبدی دارند

کوهوش سیاه ممکن است به کبد آسیب برساند. مصرف همزمان آن با برخی از داروهایی که سمیت کبدی دارند، ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

آتورواستاتین (لیپیتور)

مصرف کوهوش سیاه همراه با آتورواستاتین ممکن است احتمال آسیب کبدی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

باربیتورات ها (داروهای خواب‌آور)

حشیش ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. مصرف حشیش همراه با داروهای خواب‌آور ممکن است باعث مشکلات تنفسی و یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS)

حشیش ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. مصرف حشیش همراه با آرام بخش‌های مضعف سیستم عصبی مرکزی ممکن است باعث مشکلات تنفسی و یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

تئوفیلین

مصرف حشیش ممکن است اثرات تئوفیلین را کاهش دهد. اما اطلاعات کافی برای آگاهی از شدت این تداخل وجود ندارد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

حشیش ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف حشیش همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2E1 (CYP2E1)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9 (CYP2C9))

برخی از داروها توسط کبد متابولیته می‌شوند. حشیش ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای بیهوشی

استفاده از حشیش ممکن است میزان داروی بیهوشی مورد نیاز پزشک را برای جراحی افزایش دهد. اگر به طور منظم از حشیش استفاده می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. در صورت امکان، مصرف حشیش را حداقل ۲ هفته قبل از جراحی متوقف کنید.

داروهای ترومبولیتیک (داروهای حل کننده لخته خون)

حشیش ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف حشیش همراه با داروهایی ترومبولیتیک، ممکن است احتمال خونریزی و کبودی را افزایش دهد.

داروهایی که سرعت متابولیسم سایر داروها را توسط کبد افزایش می‌دهند:  (القاکننده‌های سیتوکروم P450 2C9 (CYP2C9)) ) و القاکننده‌های سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

سوخت وساز حشیش توسط کبد انجام می‌شود. برخی از داروها سرعت متابولیسم حشیش را افزایش می‌دهند و ممکن است اثرات و عوارض جانبی حشیش تغییر کند.

متابولیسم حشیش توسط کبد انجام می‌شود. برخی داروها سرعت متابولیسم حشیش را کاهش می‌دهند و ممکن است اثرات و عوارض جانبی حشیش را تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

الکل

استفاده از حشیش همراه با الکل ممکن است اثرات الکل را بر سیستم عصبی مرکزی افزایش دهد و خطر برخی عوارض جانبی مانند خواب‌آلودگی و تغییرات خلقی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

فلفل قرمز ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف فلفل قرمز همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

تئوفیلین

فلفل قرمز می‌‎‌‌‌تواند میزان جذب تئوفیلین را در بدن افزایش دهد و مصرف آن همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

داروهای ضد دیابت

فلفل قرمز ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

آسپرین

فلفل قرمز ممکن است میزان جذب آسپرین را در بدن کاهش دهد و مصرف آن همراه با آسپرین ممکن است اثرات آسپرین را کاهش دهد.

سیپروفلوکساسین

سیپروفلوکساسین نیز با فلفل قرمز تداخل دارد.

داروهای ضد فشار خون/مهارکننده‌های (ACE)

برخی از داروهای ضد فشار خون ممکن است باعث سرفه شوند. در یک گزارش فردی نشان داده شده است که هنگام استفاده از کرم حاوی فلفل قرمز همراه با داروهای ضد فشار خون، سرفه‌ فرد شدیدتر شده است. اما مشخص نیست که آیا این تداخل نگران‌کننده است یا خیر.

آنتی بیوتیک‌های کینولون

قاصدک ممکن است میزان جذب آنتی بیوتیک را در بدن کاهش دهد. مصرف قاصدک همراه با آنتی بیوتیک‌های کینولون ممکن است اثربخشی این آنتی بیوتیک‌ها را کاهش دهد.
داروهایی مثل سیپروفلوکساســـین، نالیدیکسیک اسید، نورفلوکساسین و لووفلوکساسـین از دسته آنتـی‌بیوتیکهـــای کینولـــون هستند.

داروهایی که سوخت وساز کبدی دارند سوبستراهای سیتوکروم (P450 1A2 (CYP1A2))

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. قاصدک ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهایی  که در کبد با فرایند گلوکورونیداسیون متابولیته می‌شوند

قاصدک ممکن است سرعت سوخت و ساز داروهایی  که در کبد با فرایند گلوکورونیداسیون متابولیته می‌شوند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.

داروهای مدر (مدرهای نگهدارنده پتاسیم)

قاصدک حاوی مقادیر قابل توجهی پتاسیم است. برخی از قرص‌های مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را در بدن افزایش دهند و مصرف آن‌ها همراه با قاصدک ممکن است باعث تجمع بیش از حد پتاسیم در بدن شود.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

لیتیوم

مصرف قاصدک ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان لیتیوم در بدن افزایش یابد که منجر به عوارض جانبی جدی می‌شود. اگر لیتیوم مصرف می کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

ریشه قاصدک ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد و مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای ضد دیابت

قاصدک ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان آن‌ها، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

کافئین

اکیناسه ممکن است سرعت سوخت و ساز کافئین را کاهش دهد و مصرف آن همراه با کافئین سطح کافئین را افزایش دهد و خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب سریع افزایش یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم (P450 3A4 (CYP3A4))   و سوبستراهای سیتوکروم P450 (1A2 (CYP1A2))

سوخت و ساز برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. اکیناسه ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

اکیناسه می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی را تقویت کند. برخی از داروها، مانند داروهایی که پس از پیوند عضو استفاده می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. مصرف اکیناسه همراه با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

اتوپوزید (VePesid)

اکیناسه ممکن است سرعت متابولیسم اتوپوزید را در بدن کاهش دهد و مصرف آن همراه با اتوپوزید ممکن است عوارض جانبی اتوپوزید را افزایش دهد.

میدازولام (Versed)

به نظر می‌رسد اکیناسه بر سرعت سوخت و ساز میدازولام  تأثیر می‌گذارد و مصرف آن همراه با میدازولام ممکن است عوارض جانبی میدازولام را افزایش داده یا اثرات آن را کاهش دهد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. اکیناسه ممکن است دفع وارفارین را افزایش داده و اثربخشی آن را کاهش دهد و خطر لخته شدن خون افزایش یابد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب خون خود را آمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروناویر (Prezista)

اکیناسه ممکن است بر سرعت دفع داروناویر تأثیر بگذارد و مصرف آن همراه با داروناویر خطر عوارض جانبی داروناویر را افزایش دهد یا اثرات آن را کاهش دهد. اما مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

دوستاکسل (Taxotere)

اکیناسه ممکن است بر سرعت دفع دوستاکسل تأثیر بگذارد و مصرف آن همراه با دوستاکسل خطر عوارض جانبی را افزایش دهد یا اثرات دوستاکسل را کاهش دهد. اما مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

اتراویرین (Intelence)

اکیناسه ممکن است بر سرعت دفع اتراویرین تأثیر بگذارد و مصرف آن همراه با اتراویرین ممکن است باعث افزایش عوارض جانبی یا کاهش اثرات اتراویرین شود. اما مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

لوپیناویر / ریتوناویر (Kaletra)

اکیناسه ممکن است بر سرعت دفع لوپیناویر / ریتوناویر تأثیر بگذارد و مصرف آن همراه با لوپیناویر/ریتوناویر باعث افزایش عوارض جانبی یا کاهش اثرات لوپیناویر/ریتوناویر شود. اما مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

داروهای ضد دیابت

دانه کتان ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

دانه کتان ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد و مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد، خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای آنتی بیوتیکی

باکتری‌های روده برخی از مواد شیمیایی موجود در دانه کتان را به لیگنان تبدیل می‌کنند که تصور می‌شود منشأ بسیاری از خواص احتمالی دانه کتان هستند. با این حال، از آنجا که آنتی بیوتیک‌ها این باکتری‌ها را از بین می‌برند، لیگنان‌ها ممکن است به طور معمول تشکیل نشوند و اثرات دانه کتان تغییر کند.

استروژن

دانه کتان می‌تواند مانند هورمون زنانه استروژن عمل کند و ممکن است با داروهایی که حاوی استروژن هستند رقابت کند. بذر کتان ممکن است این داروهای حاوی استروژن را کم اثر کند.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهای ضد فشار خون

دانه کتان ممکن است فشار خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای ضد فشار خون باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

ایزونیازید

سیر ممکن است میزان جذب ایزونیازید را در بدن کاهش دهد و اثربخشی ایزونیازید کاهش یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2E1 (CYP2E1)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

سیر ممکن است سرعت سوخت وساز داروهایی که متابولیسم کبدی دارند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

سیر ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد ، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

وارفارین (کومادین)

وارفارین برای کند کردن لخته خون استفاده می‌شود. سیر ممکن است اثرات وارفارین را افزایش دهد و مصرف آن همراه با وارفارین احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد فشار خون

سیر ممکن است فشار خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای کاهش دهنده فشار خون، باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

آتازاناویر (ریاتاز)

سیر ممکن است میزان جذب آتازاناویر را در بدن کاهش دهد و اثر بخشی آتازاناویر را کاهش دهد.

داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های پروتئاز)

مصرف سیر ممکن است میزان جذب داروهای HIV/AIDS را کاهش دهد و اثرات برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان HIV/AIDS را کاهش دهد.

داروهای ضد دیابت

سیر ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف سیر همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این‌ها قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

تاکرولیموس (Prograf)

سیر ممکن است سرعت سوخت و ساز تاکرولیموس توسط کبد را کاهش دهد. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات و عوارض جانبی تاکرولیموس را افزایش دهد.

سوفوسبوویر (Sovaldi)

سیر ممکن است سرعت دفع سوفوسبوویر را افزایش دهد و اثرات سوفوسبوویر را کاهش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

آلپرازولام (Xanax)

مصرف جینکو همراه با آلپرازولام ممکن است اثرات آلپرازولام را در برخی افراد کاهش دهد.

ایبوپروفن (Advil)

جینکو ممکن است باعث کندی لخته خون شود. ایبوپروفن نیز می‎تواند لخته شدن خون را کند کند. مصرف جینکو همراه با ایبوپروفن ممکن است لخته شدن خون را بسیار کند کند و احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. قبل از مصرف جینکو، اگر ایبوپروفن مصرف می کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند:  سوبستراهای سیتوکروم (P450 1A2 (CYP1A2)) و سوبستراهای سیتوکروم (P450 2C19 (CYP2C19)) و سوبستراهای سیتوکروم (P450 2C9 (CYP2C9)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

سوخت وساز برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. جینکو ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهای ضد دیابت

جینکو ممکن است سطح قند خون را افزایش دهد. مصرف جینکو همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای محرک تشنج (داروهایی که احتمال تشنج را افزایش می دهند)

جینکو ممکن است خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد. برخی داروها* نیز وجود دارند که می‌توانند خطر تشنج را افزایش دهند. مصرف این محصولات با هم ممکن است خطر تشنج را حتی بیشتر افزایش دهد.

*داروهای محرک تشنج که ممکن است در بعضی شرایط مثل مصرف بیش از حد، باعث تشنج شوند شامل: بوسپیرون کلورپرومازین کلوزاپین و هالوپریدول داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مثل ایمی‌پرامین لیتیوم باربیتورات برخی از آنتی بیوتیک‌ها از جمله داروی سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، همچنین تزریق سطح بالای پنی‌سیلین ترامادول و مپریدین ایندومتاسین گاباپنتین و مورفین آمفتامین، مقدار زیاد الکل کلروکین سیکلوسپورین تئوفیلین

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

جینکو ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد و مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد ، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای ضد تشنج

جینکو ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد. بنابراین، مصرف آن ممکن است اثرات داروهای ضد تشنج را کاهش دهد و خطر تشنج افزایش یابد.

ترازودون   (Desyrel)

جینکو ممکن است اثرات ترازودون را افزایش دهد و مصرف همزمان این دو عوارض جانبی جدی در مغز ایجاد کند.

وارفارین (کومادین)

وارفارین خاصیت ضد انعقادی دارد. جینکو نیز ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف همزمان این دو ممکن است احتمال کبودی و خونریزی جدی را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب آزمایش خون بدهید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

آتورواستاتین (لیپیتور)

جینکو ممکن است سرعت دفع آتورواستاتین را افزایش دهد. ولی به نظر نمی‌رسد جینکو اثرات آتورواستاتین را بر سطح کلسترول کاهش دهد و این نگرانی جدی باشد.

ریسپریدون (ریسپردال)

جینکو ممکن است سرعت سوخت و ساز ریسپریدون توسط کبد را کاهش دهد و خطر عوارض جانبی ریسپریدون مانند خواب آلودگی، سرگیجه یا خشکی دهان را افزایش دهد.

سیمواستاتین (Zocor)

جینکو ممکن است سرعت دفع سیمواستاتین را افزایش دهد. ولی به نظر نمی‌رسد این نگرانی جدی باشد و جینکو اثرات سیمواستاتین را بر سطح کلسترول کاهش دهد.

روزیگلیتازون (Avandia)

جینکو ممکن است سرعت سوخت و ساز روزیگلیتازون را در بدن افزایش دهد و اثرات روزیگلیتازون را کاهش دهد.

سوفوسبوویر(Sovaldi)

جینکو ممکن است سرعت دفع سوفوسبوویر را کاهش دهد و خطر عوارض جانبی سوفوسبوویر افزایش یابد.

امپرازول (Prilosec)

جینکو ممکن است سرعت متابولیسم امپرازول توسط کبد را افزایش دهد. مصرف همزمان این دو ممکن است عملکرد امپرازول را کاهش دهد.

نیفدیپین (پروکاردیا)

مصرف خوراکی جینکو و نیفدیپین بطور همزمان ممکن است میزان نیفدیپین را در بدن افزایش دهد و باعث افزایش عوارض جانبی نیفدیپین، از جمله سردرد، سرگیجه، و گرگرفتگی شود.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

جینسینگ آمریکایی احتمالأ خاصیت محرک دارد و مصرف آن همراه با داروهای ضد افسردگی (MAOIs) ممکن است عوارض جانبی مانند اضطراب، سردرد، بی‌قراری و بی‌خوابی ایجاد کند.
برخی از MAOIهای رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای ضد دیابت

جینسینگ آمریکایی ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

جینسینگ آمریکایی می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. برخی از داروها، مانند داروهایی که پس از پیوند استفاده می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. مصرف جینسینگ آمریکایی همراه با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

کافئین

کافئین و جینسینگ پاناکس هر دو می‌توانند سیستم عصبی را تحریک کنند و مصرف همزمان این دو ممکن است خطر عوارض جانبی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا را افزایش دهد. از مصرف کافئین همراه با جینسینگ پاناکس خودداری کنید.

فوروزماید (Lasix)

جینسینگ پاناکس ممکن است اثربخشی فوروزماید را کاهش دهد. اما اطلاعات کافی برای دانستن میزان نگرانی از عوارض آن وجود ندارد.

انسولین

جینسینگ پاناکس ممکن است قند خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با انسولین باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان، قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز انسولین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم  P450 2D6 (CYP2D6))  و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. جینسینگ پاناکس ممکن است سرعت متابولیسم داروهایی که متابولیسم کبدی دارند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

مصرف جینسینگ پاناکس همراه با ضد افسردگی‌های MAOIs ممکن است خطر عوارض جانبی خاصی مانند اضطراب، سردرد، بی‌قراری و بی‌خوابی را افزایش دهد.
برخی ازداروهای MAOI رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای ضد دیابت

جینسینگ پاناکس ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

جینسینگ پاناکس می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی را تقویت کند. برخی از داروها، مانند داروهایی که پس از پیوند استفاده می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. مصرف جینسینگ پاناکس همراه با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

جینسینگ پاناکس ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف جینسینگ پاناکس همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای محرک سیستم عصبی

داروهای محرک با تحریک سیستم عصبی، می‌توانند باعث ایجاد احساس عصبانیت و تسریع ضربان قلب شما شوند. جینسینگ پاناکس نیز ممکن است سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف همزمان آن‌ها ‌ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود. از مصرف داروهای محرک همراه با جینسینگ پاناکس خودداری کنید.

وارفارین (کومادین)

جینسینگ پاناکس ممکن است اثرات ضد انعقادی وارفارین را کاهش دهد. اما مشخص نیست که آیا این تداخل، نگران کننده است یا خیر. حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

استروژن

جینسینگ پاناکس ممکن است برخی از اثرات مشابه استروژن را داشته باشد و مصرف آن همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهای طولانی کننده فاصله QT

جینسینگ پاناکس ممکن است بر جریان الکتریکی در قلب تأثیر بگذارد و احتمال ضربان نامنظم قلب را افزایش دهد. برخی از داروها مانند متادون می توانند همین اثر را داشته باشند. مصرف جینسینگ پاناکس با این داروها ممکن است خطر یک مشکل جدی قلبی را افزایش دهد.

نیفدیپین (پروکاردیا)

جینسینگ پاناکس ممکن است بر مقدار نیفدیپین موجود در بدن تأثیر بگذارد و مصرف همزمان این دو اثرات و عوارض جانبی نیفدیپین را افزایش دهد.

رالتگراویر (Isentress)

رالتگراویر در برخی افراد موجب سمیت کبدی می‌شود. مصرف جینسینگ پاناکس ممکن است خطر سمیت کبدی را در برخی از افرادی که رالتگراویر مصرف می‌کنند افزایش دهد.

ایماتینیب (Gleevec)

جینسینگ پاناکس ممکن است سرعت متابولیسم ایماتینیب توسط کبد را کاهش دهد و مصرف آن همراه با ایماتینیب ممکن است اثرات و عوارض جانبی ایماتینیب را افزایش دهد.

میدازولام (Versed)

جینسینگ پاناکس ممکن است سرعت سوخت و ساز میدازولام را در کبد افزایش دهد. مصرف آن همراه با میدازولام ممکن است اثرات میدازولام را کاهش دهد.

سلژیلین (Eldepryl)

جینسینگ پاناکس ممکن است میزان جذب سلژیلین توسط بدن را کاهش یا افزایش دهد و اثرات و عوارض جانبی سلژیلین تغییر یابد.

فکسوفنادین (Allegra)

فکسوفنادین برای درمان آلرژی‌های فصلی مصرف می‌شود. جینسینگ Panax ممکن است میزان فکسوفنادین موجود در بدن را کاهش دهد. اما اطلاعات کافی برای میزان نگرانی از این تداخل وجود ندارد

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A1 (CYP1A1))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. جینسینگ پاناکس ممکن است سرعت متابولیسم داروهایی که متابولیسم کبدی دارند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

لوپیناویر/ریتوناویر (Kaletra)

سوخت و ساز لوپیناویر/ریتوناویر توسط کبد انجام می‌شود. جینسینگ پاناکس ممکن است بر سرعت متابولیسم برخی داروها توسط کبد تأثیر بگذارد. اما به نظر نمی‌رسد که بر سرعت متابولیسم لوپیناویر/ریتوناویر در انسان تأثیر بگذارد. بنابراین احتمالاً این تداخل، اهمیت چندانی ندارد.

دیگوکسین (لانوکسین)

دیگوکسین ضربان قلب را قوی‌تر می‌کند. به نظر می‌رسد زالزالک نیز بر قلب تأثیر می‌گذارد. مصرف زالزالک همراه با دیگوکسین ممکن است اثرات دیگوکسین را افزایش داده و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

داروهای ضد فشار خون (بتابلوکرها)

زالزالک ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف زالزالک همراه با داروهای ضد فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

داروهای ضد فشار خون (مسدود کننده های کانال کلسیم)

زالزالک ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف زالزالک همراه با داروهای ضد فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

زالزالک ممکن است لخته شدن خون را  کُند کُنَد. مصرف زالزالک همراه با داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS)

رازک ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. مصرف رازک همراه با داروهای آرام‌بخش مضعف سیستم عصبی ممکن است باعث مشکلات تنفسی و/یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. رازک ممکن است سرعت متابولیسم داروهایی که متابولیسم کبدی دارند را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

استروژن

رازک ممکن است برخی از اثرات مشابه استروژن داشته باشد. مصرف رازک همراه با استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

لیتیوم

مصرف دم اسب ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان آن را افزایش داده و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد دیابت

دم اسب ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف دم اسب همراه با داروهای ضد دیابت می‌تواند باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ادرارآور

دم اسب می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. دارو‌های مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف همزمان این دو ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

افاویرنز (Sustiva)

افاویرنز دارویی است  برای درمان HIV استفاده می‌شود. مصرف همزمان دم‌اسب با افاویرنز می‌تواند اثرات آن را کاهش دهد. اگر افاویرنز مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از دم اسب با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای HIV/AIDS  مهارکننده‌های نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس (NRTIs)

مهارکننده‌های نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس برای درمان عفونت ویروس اچ‌آی‌وی (ایدز) استفاده می‌شود. مصرف دم اسب با NRTIs ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد. اگر از NRTI استفاده می‌کنید، قبل از استفاده از دم اسب با پزشک خود مشورت کنید.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

دیگوکسین (لانوکسین)

مقادیر زیاد شیرین‌بیان می‌تواند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهد و عوارض جانبی دیگوکسین افزایش یابد.

استروژن

به نظر می‌رسد شیرین‌بیان میزان هورمون‌ها را در بدن تغییر می‌دهد. مصرف شیرین‌بیان همراه با استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهای مدر (دیورتیک‌های عملکرد حلقه‌ای)

شیرین‌بیان می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. داروهای مدر حلقه‌ای نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف همزمان این دو ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2B6 (CYP2B6))  و سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9 (CYP2C9)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 2C19 (CYP2C19)) و سوبستراهای سیتوکروم P450 2C8 (CYP2C8))

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. شیرین‌بیان ممکن است سرعت سوخت و ساز این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)

داروهای ضد فشار خون

شیرین‌بیان ممکن است فشار خون را افزایش دهد. مصرف شیرین‌بیان همراه با داروهای ضد فشار خون می‌تواند اثرات آن‌ها را کاهش دهد. در صورت مصرف همزمان فشار خون خود را مرتب کنترل کنید.

داروهای ضد التهاب استروئیدی (کورتیکواستروئیدها)

شیرین‌بیان می‌تواند سرعت سوخت و ساز کورتیکواستروئیدها را کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن‌ها افزایش یابد.

وارفارین (کومادین)

شیرین بیان ممکن است اثرات  ضد انعقادی وارفارین را کاهش دهد و خطر لخته شدن خون افزایش یابد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش  کنید. ممکن است لازم باشد دوز وارفارین شما تغییر کند.

داروهای ادرارآور

شیرین‌بیان می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف همزمان این دو ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

سیس‌پلاتین (Platinol-AQ)

سیس‌پلاتین برای درمان سرطان استفاده می‌شود. شیرین‌بیان ممکن است عملکرد سیس‌پلاتین را کاهش دهد.

میدازولام (Versed)

شیرین‌بیان ممکن است سرعت سوخت و ساز میدازولام توسط بدن را افزایش دهد واثرات میدازولام کاهش یابد.

پاکلیتاکسل  (Abraxane)

شیرین‌بیان ممکن است سرعت سوخت و ساز پاکلی‌تاکسل را افزایش دهد و با مصرف همزمان این دو اثرات پاکلیتاکسل  کاهش یابد.

متوترکسات (Trexall)

شیرین‌بیان ممکن است سرعت سوخت و ساز متوترکسات را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد.

آدنوزین (آدنوکارت)

آدنوزین برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود، کافئین موجود در یرباماته ممکن است اثرات آن را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، مصرف یرباماته یا سایر محصولات حاوی کافئین را متوقف کنید.

آنتی بیوتیک‌های کینولون

برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند سرعت سوخت و ساز کافئین را در بدن کاهش دهند. مصرف این داروها همراه با یرباماته ممکن است خطر عوارض جانبی از جمله بی‌حالی، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.
داروهایی مثل سیپروفلوکساســـین، نالیدیکسیک اسید، نورفلوکساسین و لووفلوکساسـین از دسته آنتـی‌بیوتیکهـــای کینولـــون هستند.

سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین می‌تواند سرعت سوخت و ساز و دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با یرباماته ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

کلوزاپین (کلوزاریل)

به نظر می‌رسد کافئین موجود در یرباماته سرعت تجزیه و دفع کلوزاپین را در بدن کاهش می‌دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

دیپیریدامول (Persantine)

دی پیریدامول برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود، کافئین موجود در یرباماته ممکن است اثرات آن را مهار کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، مصرف یرباماته یا سایر محصولات حاوی کافئین را متوقف کنید.

دی‌سولفیرام (آنتابوس)

دی سولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با دی‌سولفیرام ممکن است عوارض جانبی کافئین از جمله عصبانیت و تحریک پذیری را افزایش دهد.

استروژن

استروژن‌ها می‌توانند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهند و با افزایش میزان کافئین، خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهند.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

فلووکسامین (Luvox)

فلووکسامین می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با فلووکسامین ممکن است سطح کافئین را در بدن افزایش دهد و خطر عوارض جانبی آن افزایش یابد.

لیتیوم

کافئین موجود در یرباماته می‌تواند سرعت دفع لیتیوم را افزایش دهد. اگر محصولات حاوی کافئین را همراه با لیتیوم مصرف می‌کنید، مصرف محصولات کافئینی را به آرامی متوقف کنید. توقف سریع یرباماته می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

نگرانی‌هایی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای ضد افسردگی از دسته MAOI تداخل داشته باشد. مصرف همزمان یرباماته با این داروها، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب سریع و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد.

برخی از MAOIهای رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

کافئین ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف یرباماته همراه با داروهای ضد انعقاد می‌تواند خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

نیکوتین

کافئین و نیکوتین هر دو می‌توانند قلب را تحریک کنند. نیکوتین نیز مصرف همزمان این دو ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی مانند افزایش ضربان قلب یا فشار خون شود.

پنتوباربیتال (نمبوتال)

اثرات محرک کافئین موجود در یرباماته می‌تواند اثرات خواب‌آور پنتوباربیتال را مهار کند.

فنیل پروپانول‌آمین

کافئین و فنیل پروپانولامین هر دو اثر محرک دارند. مصرف یرباماته و فنیل پروپانول‌آمین با هم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و افزایش ضربان قلب و فشار خون و عصبی شدن شود.

ریلوتک (ریلولوز)

مصرف یرباماته می‌تواند سرعت دفع ریلوتک را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن افزایش یابد.

تئوفیلین

کافئین موجود در یرباماته مشابه تئوفیلین عمل می‌کند. علاوه بر این کافئین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین را کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

وراپامیل (کالان)

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف یرباماته به همراه وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

داروهای ضد آسم (آگونیست‌های بتا آدرنرژیک)

کافئین می‌تواند قلب را تحریک کند. برخی از داروهای ضد آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف یرباماته همراه با این داروها ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

داروهای محرک

محرک‌هایی مانند آمفتامین و کوکائین باعث تحریک سیستم عصبی می‌شوند، در نتیجه فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تند می‌کنند. کافئین نیز می‌تواند سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف یرباماته همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

کاربامازپین (تگرتول)

کافئین موجود در یرباماته می‌تواند اثرات کاربامازپین را کاهش دهد و مصرف همزمان این دو خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

اتوسوکسیماید (زارونتین)

اتوسوکسیماید برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در یرباماته می‌تواند اثرات اتوسوکسیماید را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فلبامات (فلباتول)

فلبامات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در یرباماته ممکن است اثرات فلبامات را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فلوتامید (فولکسین)

کافئین موجود در یرباماته ممکن است سرعت دفع فلوتامید را کاهش دهد. این اثر می‌تواند باعث شود فلوتامید برای مدت طولانی در بدن بماند و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

فنوباربیتال (لومینال)

فنوباربیتال برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در یرباماته ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فنی‌توئین (دیلانتین)

فنی‌توئین برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در یرباماته می‌تواند اثرات فنی توئین را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

داروهای آرام بخش (بنزودیازپین‌ها)

بنزودیازپین‌ها داروهایی هستند که باعث خواب آلودگی می‌شوند. کافئین موجود در یرباماته ممکن است دفع بنزودیازپین‌ها را افزایش دهد و اثرات بنزودیازپین‌ها کاهش یابد. اگر بنزودیازپین مصرف می‌کنید از یرباماته استفاده نکنید.

والپروات

والپروات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در یرباماته ممکن است اثرات والپروات را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

داروهای ادرارآور

کافئین، به خصوص در مقادیر زیاد، می‌تواند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهد. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهند. مصرف مقادیر زیاد کافئین همراه با داروهای مدر ممکن است سطح پتاسیم را بیش از حد کاهش دهد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

میدازولام (Versed)

یرباماته ممکن است سرعت دفع میدازولام را در بدن کاهش دهد و عوارض جانبی میدازولام افزایش یابد.

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با الکل ممکن است با افزایش میزان کافئین، خطر عوارض جانبی آن مانند بی قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

قرص‌های ضد بارداری (داروهای کنتراسپتیو)

قرص‌های ضد بارداری می‌توانند سرعت دفع کافئین را کاهش دهند. مصرف یرباماته همراه با قرص‌های ضد بارداری می‌تواند باعث بی قراری، سردرد، ضربان قلب سریع و سایر عوارض جانبی شود.

فلوکونازول (Diflucan)

فلوکونازول ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش دهد و با افزایش میزان کافئین در بدن، خطر عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

داروهای ضد دیابت

کافئین می‌تواند قند خون را افزایش یا کاهش دهد. مصرف برخی از داروهای ضد دیابت همراه با کافئین ممکن است اثرات این داروها را تغییر دهد. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز داروی دیابت شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

مکزیلتین (Mexitil)

مکزیلتین می‌تواند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف مکزیلتین همراه با یرباماته ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

تربینافین (Lamisil)

تربینافین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد و خطر عوارض جانبی کافئین مانند عصبانیت، افزایش ضربان قلب و غیره را افزایش دهد.

داروهایی که سرعت متابولیسم برخی داروها را کاهش می‌دهند: مهارکننده‌های سیتوکروم P450 CYP1A2 (CYP1A2)

برخی داروها سرعت سوخت و ساز یرباماته را کاهش می‌دهند و اثرات و عوارض جانبی آن را تغییر دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد متابولیزه می‌شوند. یرباماته ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر داده و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

متفورمین (گلوکوفاژ)

متفورمین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف یرباماته با متفورمین ممکن است باعث افزایش سطح کافئین در بدن و افزایش اثرات و عوارض جانبی کافئین شود.

متوکسالن (Oxsoralen)

متوکسالن می‌تواند سرعت تجزیه کافئین را در بدن کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با متوکسالن ممکن است باعث افزایش سطح کافئین در بدن و افزایش اثرات و عوارض جانبی کافئین شود.

تیگابین (گابیتریل)

مصرف کافئین در طی یک دوره زمانی همراه با تیگابین می‌تواند میزان تیگابین را در بدن افزایش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن افزایش یابد.

تیکلوپیدین (تیکلید)

تیکلوپیدین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف یرباماته همراه با تیکلوپیدین ممکن است عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، بیش فعالی و تحریک‌پذیری را افزایش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند (داروهای گلوکورونیددار)

برخی از داروها، ابتدا توسط بدن تجزیه می‌شوند و سپس دفع می‌گردند. کبد به تجزیه این داروها کمک می‌کند. مصرف خار‌مریم ممکن است بر چگونگی تجزیه داروها توسط کبد تأثیر بگذارد و میزان اثربخشی برخی از این داروها را افزایش یا کاهش دهد.

برخی از داروهای گلوکورونیددار که توسط کبد متابولیزه می‌شوند، عبارتند از: استامینوفن (تیلنول و…) و اگزازپام (سراکس)، هالوپریدول (هالدول)، لاموتریژین (لامیکتال)، مورفین (MS Contin، Roxanol)، زیدوودین (AZT، (Retrovir

تاموکسیفن (Nolvadex)

خار‌مریم ممکن است میزان جذب تاموکسیفن را افزایش دهد و اثرات و عوارض جانبی تاموکسیفن را افزایش دهد. اگر تاموکسیفن مصرف می‌کنید، قبل از مصرف خارمریم، با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد دیابت

خار‌مریم می‌تواند سطح قند خون را کاهش دهد و مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو، قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز داروی دیابت شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

سیرولیموس (راپامونه)

مصرف خارمریم ممکن است میزان تجزیه سیرولیموس توسط کبد را کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی سیرولیموس افزایش یابد. قبل از مصرف خارمریم، اگر سیرولیموس مصرف می‌کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

رالوکسیفن (Evista)

مصرف خارمریم ممکن است میزان تجزیه رالوکسیفن را در روده کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد. اگر از رالوکسیفن استفاده می‌کنید، قبل از مصرف شیرخار، با پزشک خود مشورت کنید.

داروهایی که توسط پمپ در سلول‌ها حرکت می‌کنند (P-Glycoprotein Substrates)

برخی از داروها توسط پمپ در سلول‌ها جابجا می‌شوند.  خارمریم ممکن است فعالیت این پمپ‌ها را کمتر کند و میزان جذب برخی از داروها را افزایش دهد و عوارض جانبی برخی از داروها بیشتر شود.

برخی از داروهایی که توسط این پمپ‌ها جابه‌جا می‌شوند عبارتند از: اتوپوزید، پاکلیتاکسل، وینبلاستین، وین کریستین، ویندزین، کتوکونازول، ایتراکونازول، آمپرناویر، ایندیناویر، نلفیناویر، ساکویناویر، سایمتیدین، رانیتیدین، دیلتیازم، وراپامیل، سیتروپولاسین، دیگوکسین، دیگوکسین فکسوفنادین (Allegra)، سیکلوسپورین، لوپرامید (Imodium)، کینیدین، و ….

مورفین

خارمریم ممکن است بر میزان مورفین در خون تأثیر بگذارد و اثرات مورفین را افزایش یا کاهش دهد. اگر مرفین مصرف می‌کنید، قبل از مصرف خارمریم، با پزشک خود مشورت کنید.

وارفارین (Coumadin)

وارفارین (کومادین) یک داروی ضد انعقاد است. مصرف خار مریم ممکن است اثربخشی وارفارین را بیش از حد زیاد کند و خطر خونریزی را افزایش دهد. قبل از مصرف خارمریم، اگر وارفارین مصرف می‌کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

لدیپاسویر

مصرف خارمریم ممکن است سرعت تجزیه لدیپاسویر را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد.

سوفوسبوویر

مصرف خارمریم ممکن است سرعت تجزیه سوفوسبوویر را در بدن افزایش دهد و اثرات سوفوسبوویر کاهش یابد.

استروژن

خارمریم ممکن است سرعت دفع قرص‌های استروژن را در بدن افزایش دهد و مصرف همزمان این دو می‌تواند اثربخشی قرص‌های استروژن را کاهش دهد. خارمریم حاوی ماده شیمیایی به نام سیلیمارین است که احتمالأ به تجزیه استروژن کمک می‌کند.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9 (CYP2C9)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. خارمریم ممکن است سرعت متابولیسم این داروها را کاهش دهد. مصرف خارمریم همراه با این داروها ممکن است اثرات و عوارض جانبی آن‌ها را افزایش دهد. قبل از مصرف خارمریم، در صورت مصرف هر گونه دارویی که توسط کبد متابولیزه می‌شود، با پزشک خود مشورت کنید.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین) و ….

داروهای کاهش‌دهنده کلسترول

از نظر تئوری، خارمریم ممکن است میزان برخی از داروهای مورد استفاده برای کاهش کلسترول (استاتین‌ها) را در خون تغییر دهد و اثربخشی این داروها  کاهش یابد.

برخی از استاتین‌ها عبارتند از آتورواستاتین (Lipitor)، فلوواستاتین (Lescol)، لوواستاتین (Mevacor)، پراواستاتین (Pravachol) و روزوواستاتین (Crestor).

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. خارمریم ممکن است بر سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد تأثیر بگذارد و باعث افزایش یا کاهش اثرات این داروها شود. قبل از مصرف خارمریم، در صورت مصرف هر گونه دارویی که توسط کبد متابولیزه می‌شود، با پزشک خود مشورت کنید.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین) و بسیاری دیگر.

ایندیناویر (Crixivan)

ایندیناویر دارویی است که متابولیسم کبدی دارد. خارمریم ممکن است سرعت متابولیسم برخی داروها توسط کبد را افزایش دهد. اما به نظر نمی‌رسد که  تأثیری بر سرعت متابولیسم ایندیناویر در بدن داشته باشد.

داروهای ضد دیابت

گزنه ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف گزنه همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

وارفارین (کومادین)

بخش‌های هوایی گیاه گزنه حاوی مقادیر زیادی ویتامین K است. ویتامین K به لخته شدن خون کمک می‌کند و گزنه ممکن است اثرات وارفارین را کاهش دهد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

لیتیوم

گزنه ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد و میزان لیتیوم در بدن افزایش یابد و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ادرارآور

گزنه می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. داروهای ادرارآور نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف گزنه همراه با این داروها ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین (کومادین) یک داروی ضد انعقاد است. مقادیر زیاد برگ جعفری ممکن است سرعت لخته شدن خون را افزایش دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات ضد انعقادی وارفارین (کومادین) را کاهش دهد.

داروهای ادرارآور

به نظر می‌رسد جعفری مانند داروهای ادرارآور عمل می‌کند و باعث از دست دادن آب بدن می‌شود. مصرف جعفری همراه با سایر داروهای ادرارآور ممکن است باعث از دست دادن بیش از حد آب بدن شود. از دست دادن بیش از حد آب می‌تواند باعث سرگیجه و کاهش فشار خون شما شود.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

داروهای ضد دیابت

جعفری ممکن است قند خون را کاهش دهد. مصرف مقادیر دارویی جعفری همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز داروهای ضد دیابت شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

پنتوباربیتال (نمبوتال)

آب جعفری ممکن است میزان ماندگاری پنتوباربیتال در بدن را افزایش دهد. مصرف جعفری همراه با پنتوباربیتال ممکن است اثرات و عوارض جانبی پنتوباربیتال را افزایش دهد.

 داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. جعفری ممکن است سرعت متابولیسم برخی داروها توسط کبد را کاهش دهد. مصرف جعفری همراه با این داروها، می تواند عوارض و عوارض جانبی آن‌ها را افزایش دهد. قبل از مصرف جعفری، در صورت مصرف هر گونه دارویی که توسط کبد متابولیزه می‌شود، با پزشک خود مشورت کنید.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

جعفری ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف جعفری همراه با داروهای ضد انعقاد، می‌تواند احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین. وارفارین (کومادین) و …..

سیرولیموس (راپامون)

مقادیر زیاد آب جعفری ممکن است میزان سیرولیموس را در بدن افزایش دهد و اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد.

آسپرین

برخی افراد به جعفری حساسیت دارند. اگر به جعفری حساسیت دارید، آسپرین ممکن است حساسیت شما به جعفری را افزایش دهد. این تداخل فقط در یک نفر گزارش شده است. اما اگر به جعفری حساسیت دارید همراه با آن آسپرین مصرف نکنید.

لیتیوم

مصرف فلفل سیاه ممکن است میزان دفع لیتیوم را کاهش دهد. و مقدار آن‌ را در بدن افزایش دهد و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود صحبت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. فلفل سیاه ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

داروهایی که توسط پمپ در سلول ها حرکت می کنند (P-Glycoprotein Substrates)

برخی از داروها توسط پمپ در سلول‌ها جابجا می‌شوند. فلفل سیاه ممکن است نحوه عملکرد این پمپ‌ها را تغییر دهد و و میزان ماندگاری دارو در بدن را تغییر دهد و در برخی موارد، اثرات و عوارض جانبی یک دارو را تغییر دهد.

فنی‌توئین (دیلانتین)

فلفل سیاه ممکن است میزان جذب فنی‌توئین بدن را افزایش دهد و مصرف همزمان این دو اثرات و عوارض جانبی فنی‌توئین را افزایش دهد.

پروپرانولول (ایندرال)

فلفل سیاه ممکن است میزان جذب پروپرانولول را در بدن افزایش دهد و مصرف همزمان این دو اثرات و عوارض جانبی پروپرانولول را افزایش دهد.

ریفامپین (ریفادین)

فلفل سیاه ممکن است میزان جذب ریفامپین را در بدن افزایش دهد. مصرف فلفل سیاه همراه با ریفامپین ممکن است اثرات و عوارض جانبی ریفامپین را افزایش دهد.

تئوفیلین

فلفل سیاه می‌تواند میزان جذب تئوفیلین را افزایش دهد و باعث افزایش اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین شود.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

فلفل سیاه ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف فلفل سیاه همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

داروهای ضد دیابت

فلفل سیاه ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف فلفل سیاه همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان این دو قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

سیکلوسپورین (Neoral، sandimmune)

فلفل سیاه ممکن است میزان سیکلوسپورین را در بدن افزایش دهد. مصرف فلفل سیاه با سیکلوسپورین ممکن است اثرات و عوارض جانبی سیکلوسپورین را افزایش دهد. اما در مورد اهمیت این تداخل اطلاعات چندانی نیست.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم* P450 1A1 (CYP1A1)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. فلفل سیاه ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم*   P450 2B1 (CYP2B1)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. فلفل سیاه ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم*  P450 2D6 (CYP2D6)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. فلفل سیاه ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
*سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

نویراپین (Viramune)

فلفل سیاه ممکن است میزان نویراپین را در بدن افزایش دهد. مصرف فلفل سیاه همراه با این دارو می‌تواند اثرات و عوارض جانبی نویراپین را افزایش دهد. اما در مورد اهمیت این تداخل اطلاعات چندانی در دسترس نیست.

پنتوباربیتال (نمبوتال)

فلفل سیاه ممکن است خواب آلودگی ناشی از پنتوباربیتال را افزایش دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند عوارض جانبی پنتوباربیتال را افزایش دهد.

آتورواستاتین (لیپیتور)

فلفل سیاه ممکن است میزان آتورواستاتین را در خون افزایش دهد. مصرف همزمان این دو عوارض و عوارض آتورواستاتین را افزایش دهد.

کاربامازپین (تگرتول)

فلفل سیاه ممکن است مقدار کاربامازپین جذب شده توسط بدن را افزایش دهد و احتمال عوارض جانبی افزایش یابد. اما در مورد اهمیت این تداخل اطلاعات چندانی در دسترس نیست.

آموکسی‌سیلین (Amoxil، Trimox)

فلفل سیاه ممکن است میزان آموکسی‌سیلین را در خون افزایش دهد و مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات و عوارض جانبی آموکسی سیلین را افزایش دهد. اما در مورد اهمیت این تداخل اطلاعات چندانی در دسترس نیست.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت*

داروهای ضد دیابت*

سیکلوسپورین (نورال، ساندیمیون) *

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند:* سوبستراهای سیتوکروم P450 1A1 (CYP1A1) ، سوبستراهای سیتوکروم P450 2B1 (CYP2B1)، سوبستراهای سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) ، سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

لیتیوم *

نویراپین* (Viramune)

داروهایی که توسط پمپ‌ها در سلول‌ها حرکت می‌کنند* (P-Glycoprotein Substrates)

پنتوباربیتال (نمبوتال) *

ریفامپین (ریفادین)*

تئوفیلین*

*به تداخلات فلفل سیاه مراجعه کنید.

فنی‌توئین (دیلانتین)

فلفل سفید ممکن است میزان جذب فنی‌توئین را افزایش دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات و عوارض جانبی فنی‌توئین را افزایش دهد.

پروپرانولول (ایندرال)

فلفل سفید ممکن است میزان جذب پروپرانولول را در بدن افزایش دهد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات و عوارض جانبی پروپرانولول را افزایش دهد.

آموکسی سیلین (آموکسیل، تریموکس) *

کاربامازپین (تگرتول)*

سفوتاکسیم (کلافوران)*

*به تداخلات فلفل سیاه مراجعه کنید.

استروژن

مقادیر زیاد شبدر قرمز ممکن است برخی از اثرات مشابه استروژن را داشته باشد. مصرف همزمان این دو می‌تواند اثرات استروژن را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

تاموکسیفن (Nolvadex)

شبدر قرمز ممکن است اثرات تاموکسیفن را کاهش دهد. اگر تاموکسیفن مصرف می‌کنید شبدر قرمز مصرف نکنید.

متوترکسات   (Trexall)

شبدر قرمز ممکن است میزان متوترکسات را در بدن افزایش دهد و عوارض جانبی متوترکسات مانند استفراغ و درد معده افزایش یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم  P450 1A2 (CYP1A2)، P450 2C19 (CYP2C19)، P450 2C9 (CYP2C9)، P450 3A4 (CYP3A4)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. شبدر قرمز ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

شبدر قرمز ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف شبدر قرمز همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

کافئین

شبدر قرمز حاوی ماده شیمیایی جنیستئین است. جنستئین ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. اما به نظر می‌رسد میزان این ماده در شبدر قرمز به اندازه‌ای نیست که بتواند اثرات کافئین را افزایش دهد.

دیگوکسین (لانوکسین)

ریواس نوعی ملین است که به آن ملین محرک می‌گویند. ملین‌های محرک می‌توانند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهند. سطوح پایین پتاسیم می‌تواند خطر عوارض جانبی دیگوکسین را افزایش دهد.

داروهای ضد التهاب (کورتیکواستروئیدها)

ریواس نوعی ملین است که به آن ملین محرک می‌گویند. ملین‌های محرک می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. برخی از داروهای ضد التهاب به نام کورتیکواستروئیدها نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف این محصولات با هم ممکن است باعث کاهش بیش از حد سطح پتاسیم شود.

داروهای نفروتوکسیک (داروهایی که می‌توانند به کلیه‌ها آسیب برسانند)

ریواس ممکن است به کلیه‌ها آسیب برساند. مصرف ریواس با داروهایی که می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند ممکن است خطر آسیب کلیه را افزایش دهد.

ملین‌های محرک

ریواس نوعی ملین است که به آن ملین محرک می‌گویند. ملین‌های محرک می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. مصرف ریواس با سایر ملین‌های محرک ممکن است باعث اسهال بیشتر و کاهش زیاد پتاسیم شود.

وارفارین (کومادین)

ریواس می‌تواند به عنوان یک ملین عمل کند. در برخی افراد ریواس می‌تواند باعث اسهال شود. اسهال می‌تواند اثرات وارفارین را افزایش دهد و خطر خونریزی زیاد شود. اگر وارفارین مصرف می‌کنید، ریواس را به مقدار زیاد مصرف نکنید.

داروهای ادرارآور

ریواس ملین است. برخی از ملین‌ها می‌توانند باعث اسهال و کاهش سطح پتاسیم شوند. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف ریواس همراه با داروهای مدر ممکن است سطح پتاسیم را بسیار پایین بیاورد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

داروهایی که سمیت کبدی دارند

ریواس ممکن است به کبد آسیب برساند. مصرف ریواس همراه با داروهایی که می‌تواند به کبد آسیب برساند ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

سیکلوسپورین (Neoral، Sandimmune)

مصرف همزمان ریواس و سیکلوسپورین ممکن است سطح سیکلوسپورین را در خون کاهش دهد و اثرات سیکلوسپورین کاهش یابد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

نخل اره‌ای ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

قرص‌های ضد بارداری (داروهای کنتراسپتیو)

برخی از قرص‌های ضد بارداری حاوی استروژن هستند. مصرف نخل اره‌ای همراه با قرص‌های ضدبارداری ممکن است اثرات آن را کاهش دهد. اگر قرص‌های ضدبارداری را همراه با نخل اره‌ای مصرف می‌کنید، از یک نوع دیگر کنترل بارداری مانند کاندوم نیز استفاده کنید.

استروژن

به نظر می‌رسد که نخل اره‌ای میزان استروژن را در بدن کاهش می‌دهد. مصرف نخل اره‌ای همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات آنها را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

استروژن

مقادیر زیاد سویا ممکن است اثراتی مشابه استروژن داشته باشد و مصرف آن همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات آن‌ها را کاهش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

تاموکسیفن (Nolvadex)

تاموکسیفن بر فعالیت استروژن در بدن تأثیر می‌گذارد. به نظر می‌رسد سویا نیز بر فعالیت استروژن اثر می‌گذارد. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات تاموکسیفن را تغییر دهد. اگر تاموکسیفن مصرف می‌کنید با پزشک خود مشورت کنید.

وارفارین (کومادین)

وارفارین یک داروی ضد انعقاد است. گزارش شده است که سویا اثرات وارفارین را کاهش می‌دهد و ممکن است خطر لخته شدن را افزایش دهد. در صورت مصرف سویا به همراه وارفارین حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد دیابت

سویا ممکن است قند خون را کاهش دهد. مصرف سویا همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

داروهای ضد فشار خون

سویا ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف سویا همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان فشار خون خود را بطور مرتب کنترل کنید.

لووتیروکسین (Synthroid)

لووتیروکسین برای کم‌کاری تیروئید استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد سویا میزان جذب لووتیروکسین توسط بدن نوزادان را کاهش می‌دهد و ممکن است اثرات لووتیروکسین را در نوزادان کاهش دهد (اما نه بزرگسالان). در صورت استفاده منظم از سویا،یا فرآورده‌های حاوی سویا، ممکن است نیاز به تنظیم دوز لووتیروکسین داشته باشد. در غیر این صورت، لووتیروکسین و سویا را حداقل با فاصله ۴ ساعت مصرف کنید.

پروژسترون

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف شیر سویا همراه با پروژسترون ممکن است از دست دادن استخوان در زنان مبتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد.

داروهای ادرارآور

سویا می‌تواند تولید ادرار را افزایش دهد. مصرف همزمان سویا با داروهای مدر ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

کافئین

سویا حاوی ماده شیمیایی جنیستئین است. جنستئین ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش داده و است اثرات کافئین را افزایش دهد.

 آنتی‌بیوتیک‌ها

آنتی‌بیوتیک‌ها برای کاهش باکتری‌های مضر مصرف می‌شوند ولی می‌توانند باکتری‌های مفید را نیز کاهش دهند. باکتری‌های مفید در روده‌ها به تبدیل سویا به شکل فعال آن کمک می‌کنند. با کاهش تعداد باکتری‌ها، ممکن است اثرات سویا کاهش یابد. اما در مورد میزان اهمیت این تداخل اطلاعات کافی در دسترس نیست.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 2C9 (CYP 2C9 )

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند . سویا ممکن است سرعت متابولیسم این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

آدنوزین (آدنوکارت)

آدنوزین برای انجام آزمایشی به نام تست استرس قلبی استفاده می شود. کافئین موجود در چای سیاه ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، نوشیدن چای سیاه یا سایر محصولات حاوی کافئین را متوقف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های کینولون)

برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهند و همراه با چای سیاه می‌تواند خطر عوارض جانبی از جمله بی قراری، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.
داروهایی مثل سیپروفلوکساســـین، نالیدیکسیک اسید، نورفلوکساسین و لووفلوکساسـین از دسته آنتـی‌بیوتیکهـــای کینولـــون هستند.

داروهای ضد بارداری

قرص‌های ضد بارداری می‌توانند سرعت دفع کافئین را در بدن کاهش دهند و ممکن است خطر عوارض جانبی ناشی از کافئین، مانند سردرد، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین را در بدن کاهش دهد و مصرف آن همراه با چای سیاه ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد، ضربان قلب سریع و غیره را افزایش دهد.

کلوزاپین (کلوزاریل)

به نظر می‌رسد کافئین موجود در چای سیاه سرعت دفع کلوزاپین را در بدن کاهش می‌دهد و مصرف این دو با هم، ممکن است اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

دی‌پیریدامول (Persantine)

دی‌پیریدامول اغلب برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه ممکن است اثرات دی‌پیریدامول را مسدود کند. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی، نوشیدن چای سیاه یا سایر محصولات حاوی کافئین را متوقف کنید.

دی‌سولفیرام (آنتابوس)

دی‌سولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف همزمان این دو، ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله پرخاشگری، بیش فعالی و تحریک پذیری را افزایش دهد.

استروژن‌ها

استروژن‌ها می‌توانند سرعت دفع کافئین را در کاهش دهند. مصرف همزمان این دو می‌تواند خطر عوارض جانبی مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.
برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

فلووکسامین (Luvox)

فلووکسامین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با فلووکسامین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

لیتیوم

کافئین موجود در چای سیاه می‌تواند سرعت دفع لیتیوم را افزایش دهد. اگر به طور منظم چای سیاه مصرف می‌کنید و لیتیوم نیز مصرف می‌کنید، چای سیاه را به طور ناگهانی قطع نکنید. در عوض، به آرامی مصرف چای سیاه را کاهش دهید. قطع سریع کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs)

نگرانی‌هایی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای ضد افسردگی از دسته MAOI تداخل داشته باشد. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب سریع و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد.

برخی از MAOIهای رایج عبارتند از فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات).

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

چای سیاه ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف چای سیاه همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.
برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین).

پنتوباربیتال (نمبوتال)

اثرات محرک کافئین موجود در چای سیاه می‌تواند اثرات خواب آور پنتوباربیتال را مسدود کند.

فنیل پروپانولامین

کافئین و فنیل پروپانولامین هر دو می‌تواند بدن را تحریک کنند. مصرف کافئین و فنیل پروپانولامین با هم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و افزایش ضربان قلب، فشار خون و ایجاد عصبی شود.

ریلوزول (Rilutek)

نوشیدن چای سیاه ممکن است سرعت تجزیه ریلوزول را در بدن کاهش دهد و اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

داروهای محرک

محرک‌هایی مانند آمفتامین و کوکائین باعث تحریک سیستم عصبی می‌شوند. با افزایش تحریک سیستم عصبی، داروهای محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تسریع کنند. کافئین نیز می‌تواند سیستم عصبی را تحریک کند. مصرف چای سیاه همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

تئوفیلین

کافئین مشابه تئوفیلین عمل می‌کند. از طرفی کافئین می‌تواند دفع تئوفیلین را کاهش دهد و باعث افزایش اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین شود.

وراپامیل (کالان)

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. نوشیدن چای سیاه و مصرف وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، سردرد و ضربان قلب را افزایش دهد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین یک داروی ضد انعقاد است. مقادیر زیاد چای سیاه ممکن است اثرات وارفارین را کاهش دهد و خطر لخته شدن افزایش یابد. در صورت مصرف این دو حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد آسم (آگونیست‌های بتا آدرنرژیک)

کافئین و برخی از داروهای ضد آسم می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین همراه با این داروها ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

کاربامازپین (تگرتول)

کافئین می‌تواند اثرات کاربامازپین را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با کاربامازپین ممکن است اثرات کاربامازپین را کاهش دهد و خطر ابتلا به تشنج در برخی افراد افزایش یابد

اتوسوکسیماید (Zarontin)

اتوسوکسیماید برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه می‌تواند اثرات اتوسوکسیماید را کاهش دهد. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات اتوسوکسیماید را کاهش دهد و خطر تشنج در برخی افراد افزایش یابد.

فلبامات (Felbatol)

فلبامات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه می‌تواند اثرات فلبامات را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با فلبامات ممکن است اثرات فلبامات را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فلوتامید (یولکسین)

کافئین موجود در چای سیاه ممکن است سرعت دفع فلوتامید را کاهش داده و میزان فلوتامید را افزایش دهد و خطر عوارض جانبی آن افزایش یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: مهارکننده‌های سیتوکروم P450 CYP1A2 (CYP1A2)

چای سیاه توسط کبد متابولیزه می‌شود. برخی داروها سرعت متابولیسم کبدی و سوخت وساز چای سیاه را کاهش می‌دهند و اثرات و عوارض جانبی چای سیاه تغییر کند.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

نیکوتین

کافئین و نیکوتین هر دو می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف همزمان این دو ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی مانند افزایش ضربان قلب یا فشار خون شود.

فنوباربیتال (لومینال)

فنوباربیتال برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فنی‌توئین (دیلانتین)

فنی‌توئین برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه می‌تواند اثرات فنی‌توئین را کاهش دهد. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات فنی‌توئین را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

والپروات

والپروات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در چای سیاه ممکن است اثرات والپروات را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

داروهای ادرارآور

کافئین، به خصوص در مقادیر زیاد، می‌تواند سطح پتاسیم را در بدن کاهش دهد. داروهای مدر نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف مقادیر زیاد کافئین همراه با این داروها ممکن است سطح پتاسیم را بیش از حد کاهش دهد.
برخی از داروهای ادرارآور عبارتند از: کلروتیازید (دیوریل)، کلرتالیدون (تالیتون)، فوروزماید (لاسیکس)، هیدروکلروتیازید (HCTZ) ، هیدرودیوریل، میکروزید، اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و  تریامترن (دیرنیم)

داروهایی که توسط پمپ‌ها در سلول ها حرکت می‌کنند (سوبستراهای پلی‌پپتیدی انتقال دهنده آنیون آلی)

برخی از داروها توسط پمپ‌ها به داخل و خارج سلول ها منتقل می شوند. چای سیاه ممکن است نحوه عملکرد این پمپ‌ها را تغییر داده و میزان ماندگاری دارو در بدن را تغییر دهد و در برخی موارد، اثرات و عوارض جانبی یک دارو را تغییر دهد.

روزوواستاتین (کرستور)

چای سیاه ممکن است میزان جذب روزوواستاتین را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با روزوواستاتین می‌تواند اثرات روزوواستاتین را کاهش دهد.

پیوگلیتازون (Actos)

کافئین موجود در چای سیاه ممکن است میزان جذب پیوگلیتازون را افزایش دهد و اثرات و عوارض جانبی پیوگلیتازون افزایش یابد.

الکل (اتانول)

الکل می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با الکل ممکن است خطر عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و ضربان قلب سریع را افزایش دهد.

فلوکونازول (دیفلوکان)

فلوکونازول ممکن است سرعت دفع کافئین را کاهش دهد و میزان کافئین در بدن افزایش یابد و خطر عوارض جانبی مانند عصبی بودن، اضطراب و بی خوابی را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای

چای سیاه حاوی مواد شیمیایی به نام تانن است. تانن‌ها می‌توانند به بسیاری از داروها از جمله داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای متصل شوند و میزان جذب دارو را در بدن کاهش دهند. برای جلوگیری از این تداخل، از مصرف چای سیاه یک ساعت قبل و دو ساعت پس از مصرف داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای خودداری کنید.

داروهای ضد دیابت

کافئین می‌تواند قند خون را افزایش یا کاهش دهد. مصرف برخی از داروهای ضد دیابت همراه با کافئین ممکن است اثرات آن‌ها را تغییر دهد. در این صورت قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز داروی دیابت شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.
برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

مکزیلتین (مکسیتیل)

مکزیلتین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف مکزیلتین همراه با چای سیاه ممکن است عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

فنوتیازین‌ها

چای سیاه حاوی مواد شیمیایی به نام تانن است. تانن‌ می‌تواند به بسیاری از داروها از جمله فنوتیازین‌ها متصل شود و میزان جذب آن‌ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، یک ساعت قبل و دو ساعت بعد از مصرف داروهای فنوتیازین از مصرف چای سیاه خودداری کنید. همچنین این نگرانی وجود دارد که فنوتیازین‌ها ممکن است دفع کافئین را کاهش داده و میزان کافئین را در بدن افزایش دهند و خطر عوارض جانبی کافئین افزایش یابد.

تربینافین (Lamisil)

تربینافین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف تربینافین با چای سیاه ممکن است خطر عوارض جانبی مانند بی‌قراری، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.

متفورمین (گلوکوفاژ)

متفورمین می‌تواند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با متفورمین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

متوکسسالن (Oxsoralen)

متوکسالن می‌تواند سرعت تجزیه و دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با متوکسالن ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

تیاگابین (گابیتریل)

مصرف کافئین در یک دوره زمانی طولانی همراه با تیگابین می‌تواند میزان تیگابین را در بدن افزایش داده و  عوارض جانبی تیگابین را افزایش دهد.

تیکلوپیدین (Ticlid)

تیکلوپیدین می‌تواند سرعت دفع کافئین را کاهش دهد. مصرف چای سیاه همراه با تیکلوپیدین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌حالی، بیش فعالی و تحریک‌پذیری را افزایش دهد.

فلوربیپروفن (Ansaid)

نگرانی هایی وجود دارد که چای سیاه ممکن است سرعت تجزیه و دفع فلوربیپروفن را کاهش دهد. اما به نظر می‌رسد این تداخل در انسان رخ نمی‌دهد.

آسپرین

پوست درخت بید حاوی مواد شیمیایی مشابه آسپرین است. مصرف پوست درخت بید همراه با آسپرین ممکن است اثرات و عوارض جانبی آسپرین را افزایش دهد.

کولین منیزیم تری‌سالیسیلات (Trilisate)

پوست درخت بید حاوی مواد شیمیایی مشابه کولین منیزیم تری‌سالیسیلات است. مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات و عوارض جانبی کولین منیزیم تری‌سالیسیلات را افزایش دهد.

سالسالات (Disalcid)

سالسالات نوعی دارو شبیه آسپرین است. پوست درخت بید نیز حاوی سالیسیلات و مشابه آسپرین است. مصرف سالسالات همراه با پوست درخت بید ممکن است اثرات و عوارض جانبی سالسالات را افزایش دهد.

استازولامید

پوست درخت بید حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است میزان استازولامید را در خون افزایش دهد و مصرف پوست درخت بید همراه با استازولامید ممکن است اثرات و عوارض جانبی استازولامید را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

اسید آمینولوولینیک

اسید آمینولوولینیک می‌تواند پوست را به نور خورشید حساس کند. گل راعی نیز ممکن است حساسیت به نور خورشید را افزایش دهد. مصرف این دو با هم، ممکن است احتمال آفتاب سوختگی، تاول یا بثورات پوستی را در مناطقی از پوست که در معرض نور خورشید قرار دارند افزایش دهد. هنگامی که در معرض آفتاب هستید، حتما از ضد آفتاب و لباس محافظ استفاده کنید.

کلوپیدوگرل (Plavix)

مصرف گل راعی سرعت تبدیل کلوپیدوگرل را به شکل فعال در بدن افزایش می‌دهد و ممکن است اثرات و عوارض جانبی کلوپیدوگرل مانند کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

فکسوفنادین

گل راعی ممکن است سرعت دفع فکسوفنادین را کاهش داده و اثرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2)، P450 2C9 (CYP2C9)، P450 2C19 (CYP2C1)، P450 2B6 (CYP2B6)

برخی از داروها متابولیسم کبدی دارند. گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع این داروها توسط کبد را تغییر داده و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم  P450 2C9 (CYP2C9) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، دیازپام (Valium)، زیلوتون (Zyflo)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک (Voltaren)، فلوواستاتین (Lescol)، گلیپیزید (Glucotrol)، ایبوپروفن (Advil، Motrin) ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فنی توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فلدن)، تاموکسیفن (نولوادکس)، تولبوتامید (تولیناز)، تورسماید (دمادکس)، وارفارین (کومادین)
برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

داروهای حساس به نور (داروهایی که حساسیت به نور خورشید را افزایش می دهند)

برخی از داروها ممکن است پوست را نسبت به نور خورشید حساس‌تر کنند. گل راعی نیز ممکن است پوست را نسبت به نور خورشید حساس‌تر کند. استفاده همزمان از این محصولات، ممکن است خطر آفتاب سوختگی، تاول یا بثورات جلدی را در مجاورت نور خورشید افزایش دهد. هنگامی که در معرض نور خورشید هستید، حتما از ضد آفتاب و لباس محافظ استفاده کنید.

پروکائین آمید

عصاره گل راعی ممکن است میزان جذب پروکائین آمید را افزایش داده و اثرات و عوارض جانبی پروکائین آمید را افزایش دهد. اما در مورد اهمیت این تداخل، اطلاعاتی در دسترس نیست

رزرپین (Raudixin)

مصرف گل راعی ممکن است اثرات رزرپین را کاهش دهد.

ترامادول (Ultram)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع ترامادول را افزایش داده و اثرات آن را کاهش دهد.

گلیکلازید  (Diamicron)

گل راعی ممکن است سرعت دفع گلیکلازید را افزایش داده و اثرات گلیکلازید را کاهش دهد.

متادون (دولوفین)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه متادون را در بدن افزایش داده و اثرات متادون را کاهش دهد.

زولپیدم (Ambien)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع زولپیدم را افزایش دهد. مصرف گل راعی و زولپیدم با هم ممکن است اثرات زولپیدم را کاهش دهد.

بوپروپیون (ولبوترین)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع بوپروپیون را افزایش داده و اثرات آن را کاهش دهد.

وریکونازول (Vfend)

گل راعی ممکن است سرعت دفع وریکونازول را افزایش دهد. مصرف گل راعی همراه با وریکونازول ممکن است اثرات آن را کاهش دهد.

فنتانیل

گل راعی ممکن است سرعت دفع فنتانیل را افزایش داده و اثرات فنتانیل را کاهش دهد.

فیناستراید (Proscar، Propecia)

گل راعی ممکن است سرعت دفع فیناستراید را افزایش دهد. مصرف گل راعی همراه با فیناستراید ممکن است اثرات آن را کاهش دهد.

ایوابرادین (Corlanor)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه ایوابرادین را در بدن افزایش داده و اثرات ایوابرادین را کاهش دهد.

داروهای کاهش‌دهنده کلسترول (استاتین‌ها)

گل راعی می‌تواند سرعت دفع برخی از داروهای کاهش‌دهنده کلسترول (استاتین‌ها) را افزایش دهد. مصرف گل راعی همراه با این داروها ممکن است اثرات آنها را کاهش دهد.
برخی از استاتین‌ها عبارتند از آتورواستاتین (Lipitor)، فلوواستاتین (Lescol)، لوواستاتین (Mevacor)، پراواستاتین (Pravachol)  و روزوواستاتین (Crestor).

کلوزاپین (کلوزاریل)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع کلوزاپین را افزایش داده و میزان اثربخشی آن را کاهش دهد.

ایندیناویر (Crixivan)

گل راعی ممکن است سرعت تجزیه و دفع ایندیناویر را افزایش داده و اثرات آن را کاهش دهد.

داروهای سروتونرژیک

گل راعی ممکن است یک ماده شیمیایی به نام سروتونین را در مغز افزایش دهد. برخی از داروها نیز همین اثر را دارند. مصرف گل راعی همراه با این داروها ممکن است سروتونین را بیش از حد افزایش داده و عوارض جانبی جدی از جمله مشکلات قلبی، تشنج و استفراغ ایجاد کند.

متیل فنیدات (Concerta)

مصرف گل راعی همراه با متیل‌فنیدات ممکن است میزان اثربخشی متیل‌فنیدیت را کاهش دهد. اما از میزان اهمیت این تداخل اطلاعاتی در دست نیست.

تئوفیلین

گل راعی ممکن است سرعت دفع تئوفیلین را افزایش دهد. مصرف گل راعی همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات آن را در برخی افراد کاهش دهد.

آمبریسنتان (Letairis)

گل راعی ممکن است سرعت دفع آمبریزنتان را افزایش دهد. اما این تأثیر احتمالاً نگرانی چندان مهمی نیست.

بوسپروویر (Victrelis)

گل راعی حاوی ماده شیمیایی به نام هایپریسین است. مصرف گل راعی با بوسپروویر ممکن است میزان هیپریسین را در بدن افزایش داده و اثرات یا عوارض جانبی گل راعی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهای آرام بخش (بنزودیازپین‌ها)

دمنوش به‌لیمو ممکن است باعث خواب آلودگی شود. داروهای آرام بخش نیز باعث ایجاد خواب‌آلودگی می‌شوند. مصرف دمنوش به‌لیمو به همراه داروهای آرام بخش ممکن است باعث خواب آلودگی بیش از حد و مشکلات تنفسی شود.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم (P450 1A1 (CYP1A1)، P450 1A2 (CYP1A2)، P450 2B1 (CYP2B1))

برخی از داروها توسط کبد تجزیه می‌شوند. جوز هندی ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر داده و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر یابد.

فنوباربیتال (لومینال)

جوز هندی ممکن است سرعت تجزیه فنوباربیتال را در بدن افزایش دهد. مصرف این دو با هم اثرات فنوباربیتال را کاهش می‌دهد.

داروهای آنتی‌کولینرژیک

جوز هندی می‌تواند استیل کولین را در بدن افزایش دهد. استیل کولین نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مهم بدن دارد. داروهای آنتی‌کولینرژیک، اثرات استیل کولین را در بدن مسدود می‌کنند. مصرف جوز هندی ممکن است اثرات داروهای آنتی‌کولینرژیک را کاهش دهد.

داروهای آرام بخش (مضعف‌های سیستم عصبی مرکزی)

جوز هندی ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. داروهای آرام‌بخش نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف جوز هندی همراه با داروهای آرام‌بخش ممکن است باعث مشکلات تنفسی و یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

داروهای کولینرژیک

جوز هندی می‌تواند یک ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن افزایش دهد. برخی از داروهای کولینرژیک که برای گلوکوم، بیماری آلزایمر و سایر شرایط استفاده می‌شوند، سطح استیل کولین را نیز افزایش می‌دهند. مصرف جوز هندی با این داروها ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

قرص‌های ضد بارداری (داروهای کنتراسپتیو)

به نظر می‌رسد پنج انگشت میزان هورمون‌ها را تغییر می‌دهد. قرص‌های ضد بارداری حاوی هورمون هستند و مصرف همزمان این دو ممکن است اثرات قرص‌های ضد بارداری را کاهش دهد و شانس باردار شدن را افزایش دهد. اگر از قرص‌های ضدبارداری همراه با پنج انگشت استفاده می‌کنید، از یک روش دیگر کنترل بارداری مانند کاندوم نیز استفاده کنید.

استروژن

به نظر می‌رسد پنج انگشت میزان هورمون‌ها را در بدن تغییر می‌دهد. مصرف همزمان آن همراه با قرص‌های استروژن ممکن است اثرات قرص‌های استروژن را کاهش دهد.

داروهای ضد روان‌پریشی

به نظر می‌رسد پنج انگشت بر یک ماده شیمیایی در مغز به نام دوپامین تأثیر می‌گذارد. برخی از داروهایی که برای درمان بیماری‌های اعصاب و روان استفاده می‌شوند نیز به کاهش دوپامین کمک می‌کنند. مصرف پنج‌انگشت همراه با این داروها ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد.

داروهای مورد استفاده برای بیماری پارکینسون (آگونیست های دوپامین)

پنج‌انگشت حاوی مواد شیمیایی است که بر مغز تأثیر می‌گذارد. برخی از داروهای مورد استفاده برای بیماری پارکینسون بر مغز تأثیر می‌گذارند. مصرف پنج‌انگشت همراه با این داروها ممکن است اثرات و عوارض جانبی داروهای مورد استفاده برای بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

متوکلوپرامید (Reglan)

به نظر می‌رسد پنج انگشت بر یک ماده شیمیایی مغز به نام دوپامین تأثیر می‌گذارد. متوکلوپرامید نیز بر دوپامین تأثیر می‌گذارد. مصرف پنج‌انگشت همراه با متوکلوپرامید ممکن است اثرات متوکلوپرامید را کاهش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

لیتیوم

گل ختمی ممکن است اثرات مدر داشته باشد. مصرف گل ختمی ممکن است میزان دفع  لیتیوم را کاهش داده و میزان لیتیوم در بدن افزایش یابد و منجر به عوارض جانبی جدی شود. اگر لیتیوم مصرف می‌کنید، قبل از استفاده از این محصول با پزشک خود صحبت کنید. دوز لیتیوم شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای خوراکی

گل ختمی حاوی نوعی فیبر نرم به نام موسیلاژ است. موسیلاژ می‌تواند میزان جذب دارو را کاهش دهد. مصرف گل ختمی همزمان با مصرف داروها به صورت خوراکی می‌تواند اثربخشی داروی شما را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، گل ختمی را حداقل یک ساعت پس از داروهای خوراکی مصرف کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

گل ختمی ممکن است لخته شدن خون را کند کند. مصرف آن همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

در مصرف همزمان اسفند با داروهای زیر محتاط باشید:

داروهای آنتی کولینرژیک

اسفند می‌تواند ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن افزایش دهد. استیل کولین نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مهم بدن دارد. داروهای آنتی‌کولینرژیک، اثرات استیل کولین را در بدن مسدود می‌کنند. مصرف اسفند ممکن است اثرات داروهای آنتی کولینرژیک را کاهش دهد.

کافئین

اسفند حاوی ماده شیمیایی به نام هارمالین است. مصرف کافئین همراه با هارمالین ممکن است خطر لرزش را افزایش دهد.

داروهای کولینرژیک (داروهای مختلف مورد استفاده برای گلوکوم، بیماری آلزایمر)

اسفند می‌تواند ماده شیمیایی به نام استیل کولین را در بدن افزایش دهد. برخی از داروهایی که برای گلوکوم، بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌ها استفاده می‌شوند، سطح استیل کولین را نیز افزایش می‌دهند. مصرف اسفند با این داروها ممکن است احتمال عوارض جانبی را افزایش دهد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: (سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4)) و (سوبستراهای سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6))

متابولیسم برخی از داروها در کبد انجام می‌شود. اسفند ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد که می‌تواند اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.

آگونیست های دوپامین (داروهای مورد استفاده برای بیماری پارکینسون )

اسفند حاوی مواد شیمیایی است که می‌تواند مانند برخی از داروهای مورد استفاده برای بیماری پارکینسون بر مغز تأثیر بگذارد و مصرف اسفند با این داروها ممکن است عوارض جانبی آن‌ها را افزایش دهد.

داروهایی که مسمومیت کبدی دارند

اسفند ممکن است به کبد آسیب برساند. برخی از داروها نیز می‌توانند به کبد آسیب برسانند. مصرف اسفند همراه با این داروها، ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

داروهای سروتونرژیک

اسفند ممکن است یک ماده شیمیایی مغز به نام سروتونین را افزایش دهد. برخی از داروها نیز این اثر را دارند. مصرف اسفند همراه با این داروها ممکن است سروتونین را بیش از حد افزایش دهد که ممکن است عوارض جانبی جدی از جمله مشکلات قلبی، تشنج و استفراغ ایجاد کند.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.

هنگام مصرف همزمان عناب با داروهای زیر احتیاط کنید و در صورت ظهور عوارض ذکر شده با پزشک خود تماس بگیرید:

داروهای ضد دیابت

عناب ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف آن همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای آرام‌بخش (مضعف‌های سیستم عصبی مرکزی  CNS)

عناب ممکن است باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شود. داروهای آرام بخش نیز می‌توانند باعث خواب آلودگی و کندی تنفس شوند. مصرف همزمان این‌ها ممکن است باعث مشکلات تنفسی و/یا خواب آلودگی بیش از حد شود.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند (سوبستراهای سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2 )

سوخت و ساز برخی از داروها توسط کبد انجام می‌شود. عناب ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها را تغییر دهد.

تداخل شناخته شده‌ای برای این مورد وجود ندارد.