معرفی دو گیاه برای درمان کبد چرب

از گیاهان متعددی برای درمان بیماری کبد چرب استفاده می‌شود، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای مؤثر بودن آن‌ها وجود ندارد. بر اساس مطالعات بالینی، دو گیاه زردچوبه و سیر می‌توانند در درمان کبد چرب مفید و موثر باشند. منابع علمی نشان می‌دهد که احتمالأ مصرف خوراکی این دو گیاه به بهبود سلامت کبد در افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی یا NAFLD (افرادی که الکل کم مصرف می‌کنند یا اصلا مصرف نمی‌کنند) کمک می‌کند. در این مقاله با معرفی این دو گیاه شما را با خواص، عوارض جانبی، هشدارها و تداخلات آن‌ها آشنا می‌کنیم.

کبد چرب غیر الکلی

کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) وضعیتی است که در آن چربی اضافی در کبد تجمع می‌یابد. این بیماری تقریباً ۲۰-۳۰٪ از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کبد چرب به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت انسان در نظر گرفته می‌شود و اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری مانند التهاب کبد (استئاتوهپاتیت)، فیبروز، سیروز و حتی سرطان کبد شود.
علت دقیق این بیماری به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که عوامل خطر برای این بیماری، مقاومت به انسولین، چاقی و سبک زندگی بی‌تحرک است. به همین دلیل است که حفظ وزن سالم، انجام فعالیت بدنی منظم و پیروی از یک رژیم غذایی متعادل برای مدیریت و پیشگیری از آن ضروری است.
بیماری‌های کبد به روش‌های مختلفی از جمله دارو درمانی، تغذیه درمانی، ایمونوتراپی، تغییر سبک زندگی، جراحی و حتی پیوند کبد در مرحله نهایی بیماری کبد درمان می‌شود.
علاوه بر درمان‌های استاندارد، بسیاری از مردم به امید بهبود و محافظت از سلامت کبد خود به درمان‌های جایگزین از جمله مکمل‌های گیاهی روی می‌آورند. در واقع حدود ۶۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری‌های کبدی در آمریکا و اروپا از مکمل‌های گیاهی استفاده می‌کنند. در اینجا به دو گیاه که می‌تواند به درمان کبد چرب غیر الکلی کمک کند، اشاره می‌کنیم.

۱- سیر

سیر (Allium sativum) گیاهی است که معمولاً به عنوان افزودنی در غذاها و همچنین برای درمان بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود. این گیاه حاوی ماده شیمیایی به نام آلیسین است که باعث بوی سیر می‌شود. در برخی از محصولات آلیسین را «بی‌بو» می‌کنند، اما این فرآیند می‌تواند تأثیرات سیر را نیز تغییر دهد.
سیر یکی از دو گیاهی است که شواهد علمی نشان مید‌هد می‌تواند در درمان کبد چرب مؤثر باشد.

اثربخشی و موارد مصرف

۱- اختلال دردناک رحمی (اندومتریوز).

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی قرص سیر به مدت ۳ ماه به صورت خوراکی باعث بهبود درد در افراد مبتلا به بیماری آندومتریوز می‌شود.

۲- سخت شدن شریان‌ها (آترواسکلروز).

به نظر می‌رسد مصرف پودر سیر به صورت خوراکی، به تنهایی یا همراه با مواد دیگر، به کند شدن روند آترواسکلروز کمک می‌کند.

۳- دیابت.

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی پودر سیر میزان قند خون ناشتا را به میزان کمی در افراد مبتلا به دیابت یا بدون دیابت کاهش می‌دهد. مشخص نیست که قند خون بعد از غذا یا سطح HbA1c  را کاهش می‌دهد یا خیر. احتمالأ اگر سیر حداقل ۳ ماه مصرف شود بهترین نتیجه را دارد.

۴- کلسترول بالا

مصرف خوراکی سیر روزانه به مدت حداقل ۸ هفته ممکن است کلسترول تام و لیپوپروتئین با چگالی کم یا کلسترول بد (LDL) را در افراد دارای سطح کلسترول بالا کاهش دهد. اما مصرف سیر به افزایش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL، کلسترول خوب) یا کاهش تری گلیسیرید کمک نمی‌کند.

۵-  فشار خون

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی سیر باعث کاهش فشار خون سیستولیک (عدد بالا) در حدود ۷-۹ میلی متر جیوه و فشار خون دیاستولیک (عدد پایین) در حدود ۴-۶ میلی متر جیوه در افراد مبتلا به فشار خون بالا می‌شود.

۶- درمان کبد چرب غیر الکلی (NAFLD).

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی پودر سیر به بهبود سلامت کبد در افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی یا NAFLD (افرادی که الکل کم مصرف می‌کنند یا اصلا مصرف نمی‌کنند) کمک می‌کند. همچنین احتمالأ افرادی که سیر بیشتری می‌خورند کمتر به NAFLD مبتلا می‌شوند.

۷- عفونت لثه (پریودنتیت).

مصرف خوراکی عصاره سیر کهنه شده دو بار در روز به مدت ۱۸ ماه می‌تواند به بهبود سلامت لثه در افرادی که پریودنتیت خفیف یا متوسط دارند کمک کند.

عوارض جانبی سیر

مصرف خوراکی: سیر احتمالاً برای اکثر افراد بی خطر است. با مصرف سیر به مدت ۷ سال عارضه خاصی مشاهده نشده است. این گیاه می‌تواند عوارض جانبی مانند بوی بد دهان، سوزش سر دل، نفخ و اسهال ایجاد کند. این عوارض جانبی اغلب با سیر خام بدتر می‌شوند. سیر همچنین ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد و در برخی افراد باعث واکنش‌های آلرژیک شود.

مصرف جلدی: مصرف محصولات سیر بروی پوست احتمالا بی‌خطر است. در مصرف ژل، خمیردندان و دهانشویه‌های حاوی سیر به مدت ۳ ماه عارضه خاصی مشاهده نشده است. اما سیر ممکن است باعث آسیب پوستی شبیه سوختگی شود. وقتی سیر خام روی پوست استفاده شود، احتمالاً بی خطر است ولی ممکن است باعث تحریک شدید پوست شود.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه

بارداری و شیردهی: مصرف سیر در مقادیری که معمولاً در غذا وجود دارد، احتمالاً بی‌خطر است. زمانی که سیر در دوران بارداری و شیردهی در مقادیر دارویی استفاده شود نیز، احتمالاً بی خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی در مورد ایمنی استفاده از سیر روی پوست در صورت بارداری یا شیردهی وجود ندارد. بهتر است احتیاط کنید و ازمصرف آن خودداری کنید.

کودکان: زمانی که کودکان در دوزهای تا ۳۰۰ میلی گرم سه بار در روز به مدت حداکثر ۸ هفته مصرف کنند، احتمالاً بی‌خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای دانستن اینکه اگر سیر در دوزهای بالاتر یا بیش از ۸ هفته استفاده شود ایمن است وجود ندارد. استفاده از سیر خام روی پوست احتمالاً بی خطر است ولی ممکن است پوست را بسوزاند

اختلال خونریزی: سیر، به خصوص سیر تازه، ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.

جراحی: سیر ممکن است خونریزی را طولانی کند و با فشار خون تداخل کند. سیر همچنین ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. حداقل دو هفته قبل از جراحی برنامه ریزی شده مصرف سیر را متوقف کنید.

تداخلات

تداخلات پرمخاطره

سیر را همراه با این داروها مصرف نکنید:

ساکویناویر (Fortovase، Invirase)
ساکویناویر دارویی است که برای HIV مصرف می شود. سیر ممکن است میزان ورود ساکویناویر به خون را کاهش دهد و اثرات ساکویناویر  کاهش یابد.

تداخلات نسبتأ مخاطره‌آمیز

در مصرف همزمان سیر با این داروها احتیاط کنید:

ایزونیازید

سیر ممکن است میزان جذب ایزونیازید را در بدن کاهش دهد و میزان عملکرد ایزونیازید کاهش یابد.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: (سوبستراهای سیتوکروم P450 2E1 (CYP2E1))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. سیر ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: (سوبستراهای سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4))

برخی از داروها توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شوند. سیر ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.*۳

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت.

سیر ممکن است لخته شدن خون را کند کند. مصرف سیر همراه با داروهایی که لخته شدن خون را کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.*۱

وارفارین (کومادین)

وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. سیر ممکن است اثرات وارفارین را افزایش دهد. مصرف سیر همراه با وارفارین ممکن است احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان حتما به طور مرتب خون خود را آزمایش کنید. دوز وارفارین شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

داروهای ضد فشار خون

سیر ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف سیر همراه با داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. در صورت مصرف همزمان فشار خون خود را بطور مرتب کنترل کنید.

آتازاناویر (ریاتاز)

سیر ممکن است میزان جذب آتازاناویر را در بدن کاهش دهد و میزان عملکرد آتازاناویر  کاهش یابد.

داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های پروتئاز)

مصرف سیر ممکن است میزان جذب داروهای HIV/AIDS را کاهش دهد و اثرات برخی از داروهای مورد استفاده برای HIV/AIDS را کاهش دهد.

داروهای ضد دیابت

سیر ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف سیر همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف این دو با هم، قند خون خود را به دقت کنترل کنید.*۲

تاکرولیموس (Prograf)

سیر ممکن است سرعت تجزیه تاکرولیموس توسط کبد را کاهش دهد. مصرف سیر با تاکرولیموس ممکن است اثرات و عوارض جانبی تاکرولیموس را افزایش دهد.

Sofosbuvir (Sovaldi)

سیر ممکن است سرعت دفع سوفوسبوویر را افزایش دهد و اثرات سوفوسبوویر کاهش یابد.

میزان مصرف

سیر اغلب در بزرگسالان در دوزهای ۲۴۰۰ میلی گرمی خوراکی به مدت ۱۲ ماه استفاده می‌شود. عصاره سیر معمولاً بر اساس میزان آلیسین موجود در آن استاندارد می‌شود. این به طور معمول از ۱.۱٪ تا ۱.۳٪ متغیر است. بهتر است به دنبال مکمل‌هایی که روکش دارند (انتریک‌کوت) باشید تا در روده باز شوند نه در معده. سیر همچنین در کرم‌ها، ژل‌ها، خمیرها و دهان‌شویه‌ها استفاده می‌شود. برای این که بدانید چه دوزی برای یک بیماری خاص بهترین است، با پزشک خود مشورت نمایید.

۲- زردچوبه

زردچوبه یک ادویه رایج است که از ریشه گیاه Curcuma longa می‌آید و طعمی گرم و تلخ دارد و اغلب برای طعم و رنگ دادن به غذاها، پودر کاری، خردل، کره و پنیر استفاده می‌شود.
این گیاه حاوی ماده شیمیایی به نام کورکومین است. از آنجایی که کورکومین و سایر مواد شیمیایی موجود در زردچوبه ممکن است تورم را کاهش دهند، اغلب برای رفع ناراحتی‌هایی که همراه با درد و التهاب هستند استفاده می‌شود.
بر اساس شواهد علمی زردچوبه نیز یکی از دو گیاهی است که می‌تواند در درمان کبد چرب مؤثر باشد.

اثربخشی و موارد مصرف

تب یونجه

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی زردچوبه علائم تب یونجه مانند عطسه، خارش، آبریزش بینی و احتقان را کاهش می‌دهد.

افسردگی

بیشتر تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف کورکومین، یک ماده شیمیایی موجود در زردچوبه، از طریق خوراکی علائم افسردگی را در افرادی که قبلا از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کردند، کاهش می‌دهد.

 کلسترول و چربی‌ها بالا (هیپرلیپیدمی).

به نظر می‌‌رسد مصرف خوراکی زردچوبه باعث کاهش سطح تری‌گلیسیرید می‌شود. اما اثرات زردچوبه بر سطح کلسترول متناقض است.

درمان بیماری کبد چرب غیر الکلی یا (NAFLD).

مصرف خوراکی عصاره زردچوبه علائم آسیب کبدی را در افراد مبتلا بیماری کبد چرب غیر الکلی کاهش می‌دهد. همچنین به نظر می‌رسد که به جلوگیری از تجمع چربی بیشتر در کبد کمک می‌کند.

التهاب و زخم های داخل دهان (موکوزیت دهان).

به نظر می‌رسد مصرف کورکومین موجود در زردچوبه، به صورت خوراکی، یا به عنوان قرص یا دهان‌شویه، از تورم و زخم در دهان در طول پرتودرمانی سرطان جلوگیری می‌کند.

آرتروز

مصرف عصاره زردچوبه به تنهایی یا همراه با سایر ترکیبات گیاهی می‌تواند درد را کاهش داده و فعالیت افراد مبتلا به آرتروز زانو را بهبود بخشد. زردچوبه ممکن است مانند ایبوپروفن برای کاهش درد موثر باشد. اما به نظر می‌رسد که این دارو به خوبی دیکلوفناک عمل نمی‌کند.

خارش

مصرف خوراکی زردچوبه ممکن است خارش ناشی از عوامل مختلف را کاهش دهد.

از زردچوبه برای درمان بیماری‌های دیگری نیز استفاده می‌شود، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای مؤثر بودن آن وجود ندارد.
به نظر نمی‌رسد مصرف خوراکی زردچوبه یا کورکومین بتواند باعث بهبود علائم بیماری آلزایمر یا بهبود زخم معده شود.

عوارض جانبی و مضرات زردچوبه

 مصرف خوراکی: زردچوبه در صورت استفاده کوتاه مدت بی‌خطر است. به نظر می‌رسد مصرف روزانه محصولات زردچوبه‌ حاوی تا ۸ گرم کورکومین، در صورت استفاده تا ۲ ماه بی‌خطر هستند، همچنین مصرف روزانه ۳ گرم زردچوبه تا ۳ ماه بی‌خطر به نظر می‌رسد. زردچوبه معمولاً عوارض جانبی جدی ایجاد نمی‌کند. برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی خفیفی مانند ناراحتی معده، حالت تهوع، سرگیجه یا اسهال را تجربه کنند. این عوارض جانبی در دوزهای بالاتر شایع‌تر است.

مصرف جلدی: مصرف زردچوبه  روی پوست و داخل دهان به عنوان دهانشویه، احتمالاً بی‌خطر است.

مصرف در رکتوم : مصرف زردچوبه به عنوان تنقیه  احتمالاً بی‌خطر است.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه

بارداری: زردچوبه به عنوان ادویه در غذاها معمولاً در مقادیر کم استفاده می‌شود و خطری ندارد. اما احتمالاً استفاده از مقادیر بیشتر زردچوبه به عنوان دارو در دوران بارداری ممکن است باعث تحریک رحم و خونریزی شود و بارداری را در معرض خطر قرار دهد. اگر باردار هستید از مقادیر دارویی زردچوبه استفاده نکنید.

شیردهی: زردچوبه به عنوان ادویه در غذاها معمولاً در مقادیر کم استفاده می‌شود و خطری ندارد. اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای بی‌خطر بودن آن در مقادیر دارویی در دوران شیردهی، وجود ندارد. بهتر است احتیاط کنید و از استفاده خودداری کنید.

مشکلات کیسه صفرا: زردچوبه می‌تواند مشکلات کیسه صفرا را بدتر کند. اگر سنگ کیسه صفرا یا انسداد مجرای صفراوی دارید از زردچوبه استفاده نکنید.

مشکلات خونریزی: مصرف زردچوبه ممکن است لخته شدن خون را کند کند و خطر کبودی و خونریزی را در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی افزایش دهد.

شرایط حساس به هورمون مانند سرطان سینه، سرطان رحم، سرطان تخمدان، اندومتریوز یا فیبروم رحم: زردچوبه حاوی ماده شیمیایی به نام کورکومین است که ممکن است مانند هورمون استروژن عمل کند. این خاصیت در تئوری، ممکن است اثراتی بر بیماری‌‌های حساس به هورمون داشته باشد. بنابراین اگر شرایطی دارید که ممکن است با قرار گرفتن در معرض هورمون‌ها بدتر شود، با احتیاط از آن استفاده کنید.

بیماری کبد: برخی نگرانی‌ها وجود دارد که زردچوبه می‌تواند به کبد آسیب برساند، به خصوص در افرادی که بیماری کبدی دارند. اگر مشکلات کبدی دارید مقادیر زیاد زردچوبه مصرف نکنید.

ناباروری: زردچوبه ممکن است با کاهش میزان تستوسترون، حرکت اسپرم  و در نتیجه باروری را کاهش دهد. افرادی که قصد بچه‌دار شدن دارند باید با احتیاط از زردچوبه استفاده کنند.

جراحی: زردچوبه ممکن است لخته شدن خون را کند کند و باعث خونریزی اضافی در حین و بعد از جراحی شود. استفاده از زردچوبه را حداقل ۲ هفته قبل از جراحی برنامه ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات

تداخلات نسبتأ مخاطره‌آمیز

در مصرف همزمان زردچوبه با این داروها احتیاط کنید:

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

زردچوبه ممکن است سرعت لخته شدن خون را کم کند. مصرف زردچوبه همراه با داروهای ضد انعقاد، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.*۱

داروهای ضد دیابت

زردچوبه ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف زردچوبه همراه با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در این صورت قند خون خود را به دقت کنترل کنید.*۲

تالینولول

زردچوبه ممکن است میزان جذب تالینولول را کاهش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف تالینولول ممکن است اثرات تالینولول را کاهش دهد.

سولفاسالازین (آزولفیدین)

زردچوبه ممکن است میزان جذب سولفاسالازین را افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف سولفاسالازین ممکن است اثرات و عوارض جانبی سولفاسالازین را افزایش دهد.

تاکرولیموس (Prograf)

تاکرولیموس با زردچوبه تداخل دارد.

وارفارین (کومادین)

وارفارین یک داروی ضد انعقاد است. مصرف زردچوبه در حین مصرف وارفارین ممکن است اثرات وارفارین را افزایش داده و خطر خونریزی و کبودی را افزایش دهد.

داروهای ضد سرطان (عوامل آلکیله کننده)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‌هایی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات برخی از داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای ضد سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد سرطان (آنتی‌بیوتیک‌های ضد تومور)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‌هایی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای ضد سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای ضد سرطان (مهارکننده‌های توپوایزومراز)

زردچوبه یک آنتی‌اکسیدان است. نگرانی‎هایی وجود دارد که آنتی‌‎اکسیدان ها ممکن است اثربخشی برخی از داروهای ضد سرطان را کاهش دهند. اگر داروهای سرطان مصرف می‌کنید، قبل از مصرف زردچوبه با پزشک خود مشورت کنید.

آملودیپین (Norvasc)

زردچوبه ممکن است میزان جذب آملودیپین را در بدن افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف آملودیپین ممکن است اثرات و عوارض جانبی آملودیپین را افزایش دهد.

داروهایی که سمیت کبدی دارند

زردچوبه ممکن است به کبد آسیب برساند. برخی از داروها نیز می‌توانند به کبد آسیب برسانند. مصرف زردچوبه همراه با داروهایی که می‌تواند به کبد آسیب برساند ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

تاموکسیفن (Nolvadex)

زردچوبه ممکن است میزان تاموکسیفن را در بدن کاهش دهد. مصرف زردچوبه با تاموکسیفن ممکن است اثرات تاموکسیفن را کاهش دهد.

تداخلات کم‌خطر

 هنگام مصرف همزمان زردچوبه با داروهای زیر باید مراقب باشید.

داروهایی که متابولیسم کبدی دارند: سوبستراهای سیتوکروم P450 1A1 (CYP1A1)، P450 1A2 (CYP1A2)، P450 3A4 (CYP3A4)

برخی از داروها توسط کبد متابولیزه می‌شوند. زردچوبه ممکن است سرعت تجزیه این داروها توسط کبد را تغییر دهد و اثرات و عوارض جانبی این داروها تغییر کند.*۳ و *۴
سیتوکروم P۴۵۰ با نام کوتاه شده CYP یک خانواده گسترده از  آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند.

استروژن

مصرف زردچوبه همراه با استروژن ممکن است اثرات استروژن را کاهش دهد.

برخی از قرص‌های استروژن شامل استروژن‌های کونژوگه اسب (Premarin)، اتینیل استرادیول و استرادیول هستند.

نورفلوکساسین (نوروکسین)

زردچوبه ممکن است میزان جذب نورفلوکساسین را افزایش دهد. مصرف زردچوبه در حین مصرف نورفلوکساسین ممکن است اثرات و عوارض جانبی نورفلوکساسین را افزایش دهد.

داروهایی که توسط پمپ در سلول‌ها حرکت می‌کنند (P-Glycoprotein Substrates)

برخی از داروها توسط پمپ‌ها به داخل و خارج سلول‌ها منتقل می‌شوند. زردچوبه ممکن است نحوه عملکرد این پمپ‌ها را تغییر دهد و میزان ماندگاری دارو در بدن را تغییر دهد و در برخی موارد ممکن است اثرات و عوارض جانبی یک دارو را تغییر دهد.

پاکلیتاکسل (Abraxane، Onxol)

زردچوبه ممکن است میزان ماندگاری پاکلیتاکسل در بدن را تغییر دهد و مصرف زردچوبه در حین مصرف پاکلیتاکسل می‌تواند اثرات و عوارض جانبی پاکلیتاکسل را تغییر دهد. با این حال، به نظر نمی‌رسد که این نگرانی اهمیت چندانی داشته باشد.

دوستاکسل (Taxotere)

زردچوبه ممکن است میزان جذب دوستاکسل را افزایش دهد. مصرف زردچوبه همراه با دوستاکسل ممکن است عوارض جانبی را افزایش دهد

گلایبورید (دیابتا)

زردچوبه حاوی کورکومین است. کورکومین ممکن است قند خون را کاهش دهد. گلایبورید نیز برای کاهش قند خون استفاده می‌شود. مصرف کورکومین یا زردچوبه همراه با گلیبورید ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. در صورت مصرف همزمان قند خون خود را به دقت کنترل کنید. دوز گلایبورید شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد.

میزان مصرف

زردچوبه اغلب در بزرگسالان در دوزهای حداکثر ۱.۵ گرم در روز تا ۹ ماه استفاده می‌شود. همچنین گاهی اوقات در دهانشویه، ژل، کرم و تونیک‌ها بکار می‌رود. برای اینکه بدانید چه دوزی برای بیماری شما بهترین است، با پزشک خود مشورت کنید.

*۱ برخی از داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت عبارتند از: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، تیکاگرلور (بریلینتا)، دیکلوفناک (ولتارن، کاتافلام)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین)، دالتپارین (فراگمین)، انوکساپارین، انوکساپارین و وارفارین (کومادین)

*۲ برخی از داروهای ضد دیابت عبارتند از: گلیمپراید (آماریل)، گلیبورید (دیابتا، گلیناز پرستتاب، میکروناز)، انسولین، متفورمین (گلوکوفاژ)، پیوگلیتازون (آکتوس) و روزیگلیتازون (آواندیا)

*۳ برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: لواستاتین (Mevacor)، کتوکونازول (Nizoral)، ایتراکونازول (Sporanox)، فکسوفنادین (Allegra)، تریازولام (Halcion)، آلپرازولام (Xanax)، آملودیپین (Norvasc)، کلاریترومایسین (Biaxin)، سیکلون اریترومایسین، وراپامیل (کالان، ایزوپتین)
*۴ برخی از داروهایی که توسط سیتوکروم P450 1A2 (CYP1A2) در کبد متابولیزه می‌شوند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil)، هالوپریدول (Haldol)، اندانسترون (Zofran)، پروپرانولول (Inderal)، تئوفیلین  (Theo-Dur)، وراپامیل  (Calan)، Isoptin و غیره.

کاری از تیم رسانه اهدا دارو؛

برای دیدن لیست محصولات سلامتی شرکت اهدا دارو کلیک کنید.

اهدا دارو، اهدای سلامتی